Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 10 december 2024

Scroll to top

Top

Frank Carter bespeelt de kelder van Dynamo

Frank Carter bespeelt de kelder van Dynamo
Guido Segers

Maandagavond is een hele fijne avond om lekker thuis te zijn, want maandag is een *#$dag. Weer werken, het langste wachten nog op je weekend. Soms is er echter iets gaafs op maandag, zoals Frank Carter & The Rattlesnakes. Een prima reden om toch eens van de bank te komen dus en naar Dynamo te gaan.

Foto’s Elke Teurlinckx | Tekst Guido Segers

Dat hebben liefhebbers dan ook in grote getale gedaan, want de kelder van Dynamo is stampvol en uitverkocht. De sfeer is er eentje van anticipatie, ook gedurende de support act, maar uiteindelijk is dit, zoals frontman Thom Edward van God Damn zegt, misschien wel de beste live band die je gaat zien.

Opener van de avond is het Britse God Damn uit Wolverhampton. De noordelijke tongval is overduidelijk bij het drietal dat een pot stevige psych rock speelt dat ergens tussende wilde groove van Mudhoney en de punky Britse klasse van The Cribs ligt met een beetje Jesus Lizard. Vriendelijke woorden tussendoor naar de volle kelder, ook Dynamo zelf prijzend, maar vooral keihard werken op het podium met een vurige set waarbij je eigenlijk wel iemand aan de lampen zou willen zien bungelen.

god-danm

God Damn bracht onlangs hun derde album uit, getiteld ‘Everything Ever’. Het bleooft wat te worden voor deze jongens, die ook nog eens van plek op het podium switchen en met toetsen, gitaren en drums een wervelende sound weten te creëren.  De band krijgt een warme, doch ietwat lauwe receptie, maar dit kan wel eens een band worden die we als headliner terug gaan zien.

Frank Carter maakte al furore met hardcore band Gallows een aantal jaar geleden. De groep gaf een nieuwe impuls aan het toch wat vastgeroeste genre. Het ging echter snel mis binnen de band en na twee platen ging Carter een andere weg in. Hij liet horen liedjes te kunnen schrijven met Pure Love, maar ook dat project was op een gegeven punt klaar. Met zijn Rattlesnakes maakt Carter weer punk. Zeker met een hardcore sausje, maar toch net wat minder pure woede en meer songwriting.

frank-carter2

Terwijl Sam Cooke gedraait wordt komt de band op. Terwijl de openingsriff wordt ingezet is de eerste crowdsurfer al on de lucht. Carter rept zich naar het podium door het publiek om de microfoon te bereiken en dan gaat alles helemaal los. Terwijl het publiek alle kanten op stuitert en vliegt, brult Carter de longen uit zijn lijf. Al snel komen de favorieten langs, zoals ‘Juggernaut’. Terwijl de band even pauzeert stapt Carter in het publiek… of beter gezegd, op het publiek. Terwijl hij daar balanceert zingt hij de rest van het nummer zonder een noot te missen. Oh, Frank Carter kan inderdaad ook zingen. Hoewel dat op het album vaak wat gepolijst wordt, klinkt het live puur en oprecht. Vooral het volgende nummer ‘Lullaby’, opgedragen aan zijn dochter, laat dat horen. Dat Carter bijzonder goed klinkt is extra verwonderlijk bij dit nummer, omdat hij ondertussen over het publiek aan het zwemmen is.

Punkrock is een genre zonder rocksterren, maar de manier hoe Frank Carter zijn publiek bespeeld neigt toch wel erg die kant op. Het geluid van zijn oerdegelijke band is ook veel meer naar een toegankelijkere rock’n’roll variant verschoven, met her en der zelfs een ballad. Als ‘Beautiful Death’ ingezet wordt, zit het hele publiek netjes op de grond, het hele nummer lang. Dit na compleet los te zijn gegaan zegt veel over de relatie tussen band en publiek, want die maakt samen toch het succes van een optreden als dit. Even llater wordt er dan ook weer volop gestagedived op nieuw nummer ‘Modern Ruin’, van het nieuwe album dat we in januari mogen verwachten. Gitarist Dean Richardson waagt ook wat stappen het publiek in, want laten we vooral de band die achter Carter staat niet vergeten. Continue strak en vooral met een fijne groove worden nummers neergezet.

frankcarter3

Na een kort vertrek van het podium volgen nog een drietal nummers. Tijdens ‘Snake Eyes’ en ‘Devil Inside Me’ zien we een glunderende Frank Carter met een onheilspellende glimlach, want met dit publiek hoeft hij niet veel zelf te zingen. Alles gaat vanzelf vandaag en dat maakt de show nog meer bijzonder. Afsluiter is ‘I Hate You’, wat eindigt met een massa fans op het podium die tezamen het nummer zingen.

Voor Eindhoven Rockcity mag ik over veel shows schrijven, maar het is toch zeldzaam echt omver geblazen te worden door een band. Frank Carter & The Rattlesnakes deden dat wel en met een ongekende klasse van een échte live band die houdt van zijn publiek. Niks dan lof.

De volledige set foto’s vind je hier op onze facebookpagina.