In Eindhoven hebben we ontzettend veel toffe bands. Zijn we ook heel trots op, zeker als we die namen samen op één poster zien. De Effenaar zette 7 pareltjes uit Rockcity neer op zaterdagavond, onder de noemer ‘Uit de Riolen van Eindhoven’ en het lijkt alsof daar enkel goud vandaan komt op deze avond.

Tekst Guido Segers | Foto’s Paul Verhagen

Speciaal voor deze avond is er een tweede podium in de grote zaal gebouwd en zit het licht en geluidsteam back to back op hun eiland. Een interessnte opzet, maar wel een die werkt voor een grote hoeveelheid bands.

Sheverine mag aftrappen met hun orgel-blues en met een solide line-up heeft de band zich duidelijk hervonden. De puike gitaarpartijen van James van Balkom en duizelingwekkende toetsen van Quint Vullings bieden ruimte om een eigen spin te geven aan het klassieke geluid. Dat altijd tegen de backdrop van puike basloopjes van Steven Valk en kwieke drums van Sophie Engels. Het geluid heeft een oosters tintje verworven, wat prima uitpakt.

Opener op het tweede podium is Tjalling, ontstaan uit een project van Tjalling de Leeuw. Met centraal op het podium de getergde zang en effecten van Dany van Dorst en de wilde baspartijen van Lars Anthonissen (beiden Tsar Bompa), is het vooral de taak van De Leeuw als drummer om de chaos en energie bij elkaar te houden. Op gitaar, ook in controlerende rol, werkt Jeroen van Vugt (ex-lost/ctrl). Meeslepend, duister en bovendien onnavolgbaar, een opvallend krachtige act op deze avond. Daarna kunnen we gelukkig lekker even alles van ons aframmen ‘The Dirty South Special’ van White Boy Wasted. Het trio speelt ongecompliceerde rock’n’roll op hoog tempo, zoals we gewend zijn. Het wat terughoudende publiek wordt op de gezellige praatjes van Sid van Kastel. Dat krijg je ervan als je continue op het podium staat, dan wordt je daar erg behendig in. Bier, sex en rock’n’roll is de thematiek van de tracks, die in de beste speedrock traditie van Peter Pan lekker doorraggen. Als er dan een goed half uur opzit, blijkt uit de coulissen dat er nog 10 minuten meer mogen en komen er wat nieuwe nummers aan bod. Het is prachtig om te zien hoe Alex Kooy, Ian van Kastel en hun frontman ongelooflijk veel lol hebben samen op het podium.

Nou we toch lekker lomp doen, is het een prima moment voor Raylin. De ‘barncore‘ uit Mierlo is altijd hard, ongenuanceerd en als je ernaar luistert, wil je dingen kapot maken. De funfactor is altijd hoog bij deze boys, hoewel ze eigenlijk niet perfect passen op een podium van dit formaat. Het voelt wat onwennig om Raylin in actie te zien in een zaal waar beweegruimte is en de interactie met publiek die normaal voor een bijna chemische reactie zorgt ontbreekt. Desondanks, quasi-offensief en met een ‘alles-kapot’ factor van jewelste, weet iedereen weer dat hardcore leeft in deze contreien.

Dan is het eventjes wachten voor het weer losgaat. Een band die zich op een groot podium echt prima thuisvoelt is natuurlijk An Evening With Knives, toch een beetje de stadionrock act van Eindhoven inmiddels met dat grootse geluid. De bombastische basklanken van Peter van Grunsven en monumentale knallen die de drums van Ivo Jonkers afleveren, het pakt wel in de grote zaal. Marco Gelissen brult gepassioneerd de vocalen, afkomstig van de pas uitgebrachte plaat, met her en daar wat rommeligheden. Die worden zo goed als weggepoetst in het kolossale geluid van een band die altijd scoort. Dat laten we vervolgens even bezinken met Gramma, ontsproten uit het befaamde Lookapony. Iets meer venijn, iets meer punk, maar dezelfde rammelende garage sound van weleer. Nog steeds een beetje zelfingenomen en het publiek kan op een scheldkannonade rekenen als het niet loskomt op de noisy gitaarrock van het viertal. Toch is het optreden een solide show of force, met spectaculaire climax.

We sluiten af met Radar Men from the Moon, wat met hun laatste plaat liet zien écht compleet los te zijn van elke vorm van formule. Het viertal blijkt ook weer eens de ultieme, modulaire band te zijn vandaag, met de toevoeging van maar liefst vier gasten op het podium. Niek Manders kennen we nog als oud-lid van de band, hij doet vandaag vocalen en effecten. Meis (Bagdaddy, Stroomhuis) zingt en met een saxofoon en extra drummer erbij is de stoomwals van dronende, bedwelmende kracht helemaal klaar. Het is dan ook compleet onderdompelen in een jam die de gehele show duurt. In rook en schaduw gehuld, wordt het collectief één met een ontzettende zeggenskracht. Zoals altijd, doet de band iets bijzonders bij een thuisshow en het is meer dan het wachten waard als we rond 2.00 uur tot een slot komen.

Zo sluiten we de avond af, met een reeks bands waar we toch wat trots op mogen zijn in Eindje. Op naar de volgende!