Woensdagavond, zo’n verloren moment in de week vaak. Gelukkig is er muziek en wel in het altijd fijne Stroomhuis. Daar zet Barnyard Boogie Bookings namelijk een puike hardcore avond neer met Harm Done, Regional Justice Center en TRAVØLTA.

Opener van de avond is TRAVØLTA, wat iets speelt tussen fastcore en powerviolence in. Meteen met gestrekt been dus maar, deze boys uit Heist op den Berg, met snelle, rauwe tracks, waarbij hun frontman al voor het podium op en neer dendert, terwijl hij zijn teksten in de microfoon spuwt. Veel woede, politiek en sarcasme, over bands die nog eens geld op harken op met een reuinie show en andere shit in het dagelijks leven. Dat brengen ze lekker, met een knallende set.

Tekst & Fotografie: Guido Segers

De volgende naam is toch een opvallende. Regional Justice Center brengt op ‘World of Inconvenience’, het debuut van de band, een plaat die ervaringen uit eerste hand met het gevangenissysteem en de impact van incarceratie vertolkt. Ian Shelton gebruikte zelfs samples van zijn broer, die vast zit, om dit te vangen.

Geen flauwekul dus, ook niet tijdens de liveset van het drietal. Met de gitaren aan de zijde, staan de drums en zang van Shelton zelf (ook bekend van Self Defense Family, FOCUSEDxMINDS en Clarity). Het is een continue barrage van intense, stompende en emotioneel beladen powerviolence, waar weinig tot geen verdere interactie met het publiek aan te pas komt. De muziek is een catharsis, zuivering van de tragedie die Shelton doormaakt. Direct, hard, en oprecht, op een manier die je raakt.

Mogen we nog even uitzwaaien met de Fransen van Harm Done. Als je nou ooit een straight edge zwart kruis op je hand wil zetten, maar eigenlijk de volgende dag niet zo’n lompe vlek wil, dan kan je dus werkhandschoenen gebruiken. Dat doet de zanger van Harm Done dan ook, terwijl hij woest schokkend en zwaaiend zich tussen het publiek begeeft. Helaas even panne met de microfoon, wat hem weer dwingt op het podium te klimmen, waar de band verdienstelijk de problemen opvangt. Authentieke full-frontal hardcore, die even explosief als kortstondig is.

Het grove, grommende basgeluid beklijft, maar het is vooral die typisch tomeloze energie waar je wel van moet houden na zo’n show.Ondertussen barst er nog weliswaar een beetje een mosh los in het kleine zaaltje, terwijl de zanger hemeltergend zijn vocalen naar het plafond brult.

En dan, net als elke set hiervoor, it het plotsklaps over. Nog op tijd voor het late nieuws.