De band overbrugt bijkans zelfstandig een generatie. Golvend haar wordt grijs. In een ver verleden heetten ze The Waltons. Naar de liefde voor Neil Young gingen ze rockend verder als Harvest Moon. Broers, een zwager, gezworen kameraden: allemaal dikke broeders in muziek. Gedrevenheid laat ze samenkomen. De samenstelling in de band is al jaren een constante. En het gemis aan inspiratie, neen, die kennen ze niet.

Rob Dekkers zingt als een sluwe Michael Hutchence. Blijft prachtig afwachtend. Smijt niet met vocalen. Ingetogen. De muziek vind daarin ook haar kracht. De titelsong ‘Whiskers & The Brains’ kon zomaar een lost track van INXS wezen. Heerlijk ook, die fijne geluidenkakafonie: dreigend, wat stuwend, immer voortdurend.

De spier van het zestal zit ‘m in het maken van pure songs. ‘One Of The Boys’ , ‘Surprise’ of ‘Fresh Love’. Hogeschool muziekschrijven van de Academie van Son en Breugel. Je zit achterin een open pick-up, drankje erbij, rustig tempo. Rijdt over het Keske, bij het kanaal. Het zand stoft wat op. Ze zetten door naar Bokt. Onderweg wat weinig peinzend. Stappen uit. Akoestische gitaar. Zon. Je vrienden. Alles is goed, toch?

Jazeker, alles is zwaar okiedokie. De weemoed klinkt op de achtergrond. Dat hoort ook zo. Dit is een puur collectief van muzikale makkers. Die weten wat ze doen. Voor elkaar door het speelse vuur gaan. Dit zijn broeders in noten. Die het dorp oplichten. Laten dansen. Tranen. Puurheid klinkt als dit.

Harvest Moon presenteert de plaat vanavond 14 oktober in La Sonnerie te Son. Goed te doen met de fiets. Deed ik vroeger ook naar Eindhoven. Cultuur komt niet langs, hè. Daar moet je moeite voor doen. Met de hashtag #fietsennaarharvestmoon kan er tussen 20.00 uur en 20.15 verzameld worden aan de Taxizijde Station. Draag zorg voor goede verlichting en harde banden. Skip de bus dus. Ga uit van ‘laat’. Fijn na-programma met My Cat Sparky en daarna op kroegentocht naar een van de drie cafés die Son en Breugel rijk is. Drie. Mooi, man.