Het is eigenlijk een raar gegeven dat op donderdagavond Crowbar staat te spelen in Dynamo en een dag daarna Corrosion of Conformity. Wij snappen het niet, en Pepper Keenan (ook bekend van Down natuurlijk), ook niet. Volgende keer gaan ze dat anders doen. Dat zou wat zijn zeg, een combi-bill met vuile sludge uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Maar hey, Corrosion of Conformity op vrijdagavond in Dynamo is ook zeker geen straf.

Foto’s Paul Verhagen | Tekst: Guido Segers

We warmen wel eerst even op met Plainride. Harstikke degelijke hardrock met een southern sausje, maar ook weinig uniek. Got the licks, got the grooves, maar voelt als een dozijn andere bands die net iets teveel naar de ‘Sons of Anarchy’ soundtrack geluisterd hebben. Het gaat namelijk net wat over de top met Amerikaans proberen te zijn, terwijl je dan als band gewoon uit Keulen komt. Daar is verder niks mis mee natuurlijk, en de band klaart de klus en krijgt enthousiaste reacties. Lekker enthousiast vooral, en dat is precies wat hier goed past vroeg op deze druilerige avond in Dynamo.

Alle Bridge Festival artikelen vind je hier. 

 

Bij vlagen hoor je wat Clutch vibes terug, en de band weet ook hoe je een beetje aan dat publiek kan trekken met uitgerekte rust-stukken en priegelende solo’s. Geen onverwachte zaken, veel gitaar-genoodle (wat natuurlijk wel bij het Bridge Festival past). Dus wat dat betreft niets dan goeds over deze Duitsers.

We luisteren aan het slot van de pauze even naar ZZ Top. Het zuidelijke ligt er natuurlijk dik op, maar grappig genoeg is Corrosion of Conformity dus afkomstig uit North-Carolina. Toch wordt de naam vaak genoemd in samenspraak met de NOLA scene. Logisch, want daar woont boegbeeld Pepper Keenan (volgens de bordjes van een aantal fans ‘DER RIFFMEISTER’). De opkomst is verder wat low-key. Mike Dean begint vast aan zijn bas te trekken, zodat er van die zoemende, gonzende baslijnen de zaal ingepompt worden. We gaan in een rap tempo door de eerste nummers heen. Een brede selectie uit het uitgebreide oeuvre, maar het voelt ook alsof de band even op moet warmen. Maar al snel zien we de machine op stoom komen. Op ‘Who’s Got The Fire’ spoort Keenan de zaal aan om lekker mee te doen en dat gaat meteen goed, vanaf de eerste zompige riffs. Gepassioneerd wordt meegebruld in een goed gevulde zaal vol vale shirtjes van eerdere tours.

Tja, we mogen er natuurlijk ook best even bij stil staan dat Corrosion of Conformity gewoon de 40 aantikt. De band bestaat sinds 1983 en vocaal is het niet meer wat het ooit was op roemruchte albums. Corrosion of Conformity is ook altijd een beetje zo’n connaisseurs-bandje gebleven, hoewel de Metallica connecties vast een boost gegeven hebben. Vandaar ook de vele songs van ‘Wiseblood’, waar Hetfield een stukje op meespeelde? Dat maakt het misschien nog vetter dat deze mannen gewoon weer die tourbus in klimmen om een zompige sludge geluid met hardcore roots naar de mensen te brengen. We komen nu wel in de hitjesflow terecht, met ‘Vote with a bullet’ en ‘Born again for the last time’. Woody Weatherman gaat ook lekker los links op het podium. Lekker smullen dus, maar dan ineens is de band weg.

Ja, we gaan voor een heuse encore, maar nu is de band ‘unleashed’. Lange jams, wilde uithalen, veel blikken naar het publiek. Het is nog even feest met ‘Albatross’ en ‘Clean My Wounds’. Beiden heerlijke songs om mee te brullen in de auto volgens mij (de ‘mijn-huis-heeft-wielen’ vibe is hoog vandaag). Wat een band is dit toch live. Alles goed, sterke opbouw, sterke show. Alles, laat die Crowbar/Corrosion tour maar komen (mag ik een Eyehategod als toetje?).