Het is een beetje afgekoeld en je zou denken dat ook de kater van Jera On Air wel weggezakt is inmiddels, maar de drukte bij The Jack valt tegen voor de show van Hell Can Wait en I’ll Get By. Goed om wel te vermelden dat het er eentje is uit de koker van Dynamo, maar (vast met een goede reden) op andere locatie is neergezet.

Tekst: Guido Segers | Foto’s: Theo Visser

Was deze show vetter geworden als ‘ie in…bijvoorbeeld, Room8 in Dynamo had gestaan? Absoluut, want een grotendeels lege The Jack, doet af aan de intensiteit van een hardcore show. Het lijkt bij vlagen alsof het barpersoneel met zo’n opkomst ook liever gewoon een avond de vaste koppen aan de toog had willen zien. Vergelijkbaar was onlangs de show van Stormo en Death Goals . Het doet je denken, waar ligt het toch aan? Want ook deze bands zijn uitstekend op deze mooie avond. Dat punkminnend Noord-Brabant en Limburg net een weekend Jera erop heeft zitten speelt vast ook mee, maar vanavond spelend deze bands door die post-festival kater heen.

I’ll Get By gooide hoge ogen op Jera On Air het weekend hiervoor, meerdere collega’s van Eindhoven Rockcity spraken hun bewondering uit. Nu is er ook iets aan een festivalsetting, vooral als die setting gefocust is op jouw niche, wat een band tot grote hoogte kan doen op opstijgen. Het Roadburn-effect zullen we het maar noemen (maar om ze niet te kort te doen, de band streed voor hun plekje op Jera On Air en won de Guts & Glory bandwedstrijd). Vandaar heeft het vijftal, wat een beetje uit de screamo en melodische hardcore tapt, het een beetje moeilijker met de kleine opkomst (maar volgens mij wel voor elk bandlid met vers bandshirtje op ’t bovenlijf).

Muzikaal gaat de band alle kanten op binnen hun kaders, er zit een onrust in dat geluid, een fragiliteit of alles zo om kan vallen. Dat doen de heren dan ook kei goed, maar het lijkt alsof de frontman niet echt raad weet met het publiek. “Doe mee!”, “Laat zien wat je kan!”, terwijl een beetje ruimtelijk inzicht je toch echt doet beseffen dat de 6 vierkante meters echt al bezet zijn door die twee violent dancers die vooraan staan en de rest van het publiek lijkt niet te happen. Ook een speech over intimidatie en sexueel ongewenst gedrag op Jera, valt een beetje plat (de boodschap was: we vinden dat kut) en zo worstelt I’ll Get By een beetje door de speeltijd heen. Springend, zwetend en om elkaar heen manoeuvrerend.

Jammer, want muzikaal is de band gepassioneerd en on point, de emotie spat eraf bij de screams van de frontman, en juist dat chaotische geeft een stem aan zoveel expressie. Het podium van The Jack is normaal niet iets waar epische bergbeklimmerverhalen over geschreven worden, maar vandaag voelt het alsof er een kloof is en dat ligt echt niet aan I’ll Get By, wat alles geeft van begin tot eind, maar duidelijk een band is die interactie nodig heeft.

Het is de Utrechters vergeven, je kan niet alle dagen winnen. Hell Can Wait uit het Britse Brighton, staat er dan wel meteen. Dat heeft zeker te maken met een soort ‘presence’ van de bandleden, die overwegend het postuur hebben van O.G. hardcore dudes met knokkels waar tandafdrukken in achtergebleven zijn. Desondanks zit er ook hier veel emotie in de melodieuze hardcore, die wel trouw blijft aan het krachte, furieuze Britse geluid (direct herkenbaar). Het mag gezegd worden dat Bristol, het thuis van de band, dan ook een levendige scene punk scene heeft met acts van Lambrini Girls tot Idles en de interenationaal (nog) minder bekende namen als Perp Walk. Genoeg ook om boos over te zijn natuurlijk…

Ik dacht even dat gitarist Leon Buckmaster, die ook backing vocals doet, de songwriter moest zijn, maar het is bassist James Wardleworth, die ook volledig op lijkt te gaan in de muziek. Het helpt dat zanger Luke Buckmaster weet hoe je met een publiek om moet gaan wat niet te veel energie biedt, dus al snel is hij van het podium af om zijn emotioneel beladen teksten in je gezicht te schreeuwen. En dat werkt, want de band pakt door alsof het aantal toeschouwers er niet toe doet. De set loopt ook gesmeerd door, geen awkward momenten en veel positiviteit. En dan zorgt ervoor dat uiteindelijk iedereen mee bbeweegt En dat doet een mens goed op donderdagavond.