Ze stonden in het voorbije jaar ineens 3 keer in Eindhoven. Als support van D.R.I., Eindhoven Metal Meeting en onlangs op Klok Rock Orange, de sleazy black metal punks van Heretic. Dit jaar brengt de band hun vijfde full length uit, maar wordt ook het 20-jarig bestaan gevierd. Toch eens tijd om bij te praten met de heren.

“Ik pik je wel op deze woensdagavond, “ bericht drummer Tom Auf Der Axe me. Stipt om acht uur staat hij ook voor de deur en we rijden gelijk door naar de woning van Thomas Goat, oer-bandlid en frontman van de band. Met een serieuze blik geeft hij me mijn mok koffie: “Ik weet nog dat je heel specifiek de mok benoemde in je interview met Selim (Lemouchi, red), dus laten we zeggen dat dit een gave Star Wars mok is.” Ooit, lang geleden dronk ik inderdaad koffie uit een Tazmanian Devil mok met de frontman van The Devil’s Blood. Ook dat was goede koffie en een goed gesprek.

Terwijl de twee nog even grinniken over een berichtje van bassist Jimmy Blitzer, gaan we zitten en neem ik dus een slok koffie uit een bijzonder gave Star Wars mok. Jimmy zou wat gezegd hebben over Star Wars fans, tot het vermaak van beiden. Het is een bijna jongensachtig plezier wat de bandleden hebben met elkaar, wat veel zegt over de bijzondere energie in Heretic. De vorige keer dat ik de heren sprak was dat in het Rozenknopje, waar we constateerden dat Heretic misschien wel de meest sympathieke black metal band van Nederland is. Dat is in ieder geval niet veranderd, maar ook hun toffe geluid niet kan ik je melden.

Wachten

Maar hoe is het nu met Heretic? Een jaar geleden kwam ‘Alive Under Satan’ uit. Een EP met daarop klassiekers gespeeld door een nieuwe band. Wat is er sindsdien gebeurd? Thomas zucht diep: “Vooral heel erg veel wachten, wat soms enorm frustrerend is. We zijn eigenlijk meteen nadat ‘Alive Under Satan’ uitkwam begonnen met ‘Underdogs of the Underworld’. Die plaat was in november 2015 opgenomen en gemasterd, maar dan duurt het nog een half jaar voor dat hij écht uitkomt.”.
Tom vult aan dat de plaat al af was toen de heren de studio in stapten: “We zijn continue aan het schrijven geweest en namen demo’s op, waar we eindeloos aan geschaafd hebben. De avond voor we de studio in doken schreven we ons laatste nummer af, ‘This Angel Bleeds Black’. In drie dagen stond alles op de band, dat is zo soepel gegaan. Het voelt als een soort meesterwerk, waarbij we voor alle nummers nagedacht hebben hoe ze live overkomen.” Thomas denkt even diep na of hij daar nog wat over wil zeggen: “Het is de plaat waar ik over tien jaar nog trots op zal zijn. Dat is het geworden, ik ben er supertrots op!”

Drie dagen sloot de band zich op in wat Tom omschrijft als een cocon, in de kelder van Dynamo. Bij Evert Matthijssen in de Audio Blend Studio werd ‘Underdogs of the Underworld’ opgenomen. Ideaal volgens Tom en Thomas: “Midden in de stad, maar toch zonder afleiding opnemen. Af en toe kwamen we buiten om even te kijken of de wereld niet omgevallen was. Zo heftig gingen we op in het proces. Elke dag waren we vanaf ’s ochtends bezig tot we er om 21.30 uur uitgegooid werden.” De plaat is écht een band-plaat geworden, waar de EP slechts één nieuw nummer bevatte, heeft de band nu samen gewerkt aan de nummers. Thomas noemt het toch een vermoeiend proces: “Het heeft ongelooflijk veel tijd gekost, je moet oppassen om niet de spontaniteit van de muziek te verliezen, wanneer het allemaal te doordacht wordt. De dynamiek binnen de band is geweldig, maar schrijven is een intensief en soms gewoon ronduit zwaar proces.”

Dat raakt twee uitdagingen voor de band, buiten de frustratie van het wachten om. Veel werk wordt door drie bandleden verzet, omdat bassist Jimmy Blitzer in Keulen woont. Gelukkig kan hij zelfstandig uit de voeten met demo opnames, maar de afstand maakt vaak wel een uitdaging van samenkomen. Thomas noemt Klok Rock Orange als voorbeeld: “We moeten heel veel dingen plannen. Een goed voorbeeld is Klok Rock Orange, Jim kwam ‘s ochtends naar Eindhoven om te repeteren en een paar uur later staan we dan op het podium. Als we slim omgaan met de tijd komen we er wel uit.”

‘Underdogs of the Underworld’

Heretic doet dingen graag op haar eigen manier. Dat levert ook wel eens discussie op volgens Tom: “Thomas wil het liefste nummers schrijven, ze opnemen en direct online zetten, maar ik wil ook graag een geluidsdrager uitbrengen en ik geloof ook dat onze fans dat ook waarderen. Een échte plaat is iets wat bij onze muziek hoort. We hebben nu een mooi compromis gevonden. Voor de volgende plaat zetten we straks een deel online en op de plaat staan gewoon meer nummers. We gaan ook zelf opnemen, dus we krijgen daar meer vrijheid in.” Met een deal bij het label Ván Records weten de heren ook dat ze een mooie release krijgen.

Het moment pakken, daar gaat het om voor Heretic. Tom geeft het voorbeeld van Queens Of The Stone Age die in repetitieruimte A een song schreven en vervolgens direct in ruimte B opnamen, juist voor dat moment. Dat gevoel is erg belangrijk voor de band. Thomas legt uit waarom: “We spelen niet zo heel veel shows maar zijn wel heel productief. We willen ons in de toekomst focussen op het vastleggen van die energie, door ze snel nadat ze zijn geschreven live op te nemen. Vroeger was het normaal om elk jaar een plaat uit te brengen, soms zelfs twee. Nu moet ik 3 jaar wachten op de nieuwe Ghost of Muse, waarom moet dat zo moeilijk gaan? We willen juist onze fans bereiken als we iets nieuws hebben. Zonder te hoeven wachten!”

“We maken geen complexe muziek, het hoeft niet moeilijk te zijn. De nieuwe plaat heeft wat invloeden van Slayer en Celtic Frost, maar het is vooral Heretic en dat geluid overstijgt genre eigenlijk. Iemand noemde ons ‘de Ramones van de black metal’, dat vond ik een enorm compliment. Of iemand nou van rock’n’roll, black metal of punk houdt, we hebben wat te bieden. Een beetje dat Motörhead gevoel, maar met ontwikkeling, een band die overal en nergens bij past.” Zo somt Tom het geluid van Heretic op en hij heeft gelijk. Waar Heretic ook speeld, de respons is er één van lekker los gaan. “Iemand noemde ons party black metal,” vult Thomas aan, “of ik dat erg vond? Welnee, Ik vind het helemaal prima zo. Wij doen precies wat we willen, die vrijheid hebben we en nemen we ook. Zo blijft het voor ons interessant en blijven wij hopelijk ook interessant.”

Eigenlijk zijn de heren me daarmee voor. De eerste single van het album is ‘Black Metal Punks’, wat qua titel erg dicht bij een track van Venom ligt (‘Long Haired Punks’), een band die qua gevoel en ook ‘appeal’ dicht bij Heretic ligt. Die vergelijking wordt gewaardeerd door Thomas: “Maar in tegenstelling tot Venom willen wij een album maken dat ‘all killer, no filler’ is. Venom maakt niet zo’n goede platen meer, maar in die sound hoor je ook punk elementen. Alles op onze plaat moest kloppen en goed zijn en niet in één hokje te stoppen zijn. Wat je gaat zien is volop filmreferenties in de songs, maar ook in het artwork. Een beetje het ‘Class of 1984’ gevoel vind je wel terug.” Tom vult even aan: “De plaat duurt bovendien maar 35 minuten. Dat is gaaf, want veel goede platen duren 35 minuten. Punkplaten moeten geen uur duren. ‘Underdogs Of The Underworld’ is ook uitermate geschikt voor feestjes!”

Voor Tom is de absolute vrijheid die de band heeft vooral terug te horen. “Ik kan meeliften op de 18 jaar dat Heretic al bestond voor ik er in kwam. In die tijd zie je continue ontwikkeling qua sound, maar ook de look en uitstraling van de platen is gegroeid. Dankzij dat voorwerk van Thomas en Tony (Hellfire, bas red.) zijn we op dit punt gekomen dat we kunnen doen wat we willen. Dat maakt het voor ons leuk en dat hoor je terug. Natuurlijk zullen de meezingers niet zomaar verdwijnen, maar als we zin hebben om een polka plaat te maken zou dat gewoon kunnen.” Thomas grijpt de gelegenheid ook aan om Tom even te complementeren met zijn drumskills: “Zonder Tom hadden we dit niveau niet weten te behalen hoor, we zijn niet alleen als band gegroeid, maar ook individueel. Tony heeft zelfs voor het eerst een nummer geschreven. Onze vorige drummers konden fysiek niet wat Tom kan qua snelheid en duur.” Na even nadenken grapt hij er achteraan: “Alleen ik kan nog steeds niet veel meer dan toen ik begon.”

Gimmick

Ik had pas een discussie na het optreden van Heretic op Klok Rock Orange. Heretic speelt met schmink en in herkenbare outfits, zoals we die kennen uit de rock’n’roll wereld. Noem het een gimmick of een cliché, het hoort eigenlijk een beetje bij de muziek. Ik vraag de heren wat ze daarvan vinden. “Allereerst is het prima om te horen dat iemand het kut vindt. We horen meestal dat mensen het helemaal te gek vinden of helemaal kut. Liever dat dan wanneer mensen het wel okay vinden, dan heb je tenminste indruk gemaakt,” antwoordt Tom,. “Als we mensen maar raken, dan ben ik al lang gelukkig. Liever dat mensen een mening over ons hebben, dan dat ze de schouders ophalen,” vult Thomas aan.

“Tijdens de eerste liveshow die ik met Heretic deed op Roadburn, had ik geen schmink op. Dat leek me toen niet nodig,” legt Tom uit. “Toch voelde dat achteraf vreemd, dus ben ik er in mee gegaan. Nu is het vaste prik. Typisch Nederlands eigenlijk: als Ghost in vol ornaat optreedt is het fantastisch, als Heretic paint draagt wordt erover geluld haha. Nou ja, ze kunnen beter over je blijven lullen toch?”

Voor Thomas is optreden met Heretic is niet iets normaals: “Je wordt iemand anders op het podium, je wil wat meer laten zien en jezelf uitvergroten. Daar moet ik ook aan denken met elk gebaar dat ik maak als ik speel. Dat moet groots en pakkend zijn. Op het podium ga ik helemaal weg uit dat normale. Je outfit helpt daar bij en vormt een deel van je presentatie.” Tom knikt instemmend en vult aan: “Bands die met een bandshirt en een spijkerbroek op het podium staan doen dat evengoed. Ook zij staan voor de spiegel en stellen een outfit samen. Hoe minder gemaakt het oogt, hoe meer werk er vaak in zit…”

Toekomst

Er staat genoeg op het programma voor Heretic verder, vertelt Tom: “De komende tijd spelen we vooral in Duitsland, maar we willen nog een releaseshow in de buurt doen. Er stond eigenlijk een Europese tour met een Amerikaanse band gepland, maar die is even de ijskast in helaas. Hopelijk kunnen we dat nog wel gaan doen.”

De band gaat wat minder in Nederland spelen helaas, de afgelopen tijd was het best wel vaak raak. Vooral Eindhoven was vaker aan de beurt dan ooit volgens Thomas: “Kun je nagaan, we hebben in 19 jaar maar één keer in Eindhoven gespeeld, als support van Danzig. Afgelopen jaar gewoon drie keer in één jaar.”

In het buitenland spelen vindt de band ook erg gaaf, ondanks de grote happen tijd die het de bandleden kost verteld Thomas: “De reis is geweldig, ook de terugreis. We lijken vast gek, maar het is het allemaal waard voor ons. De spanning vooraf en de ontlading achteraf houden je ook wel wakker.” Tom beaamt dit: “Het voelt als een schoolreisje, je bent dan wel twee dagen van je leven kwijt, maar dat is het allemaal waar voor ons.”

‘Underdogs of the Underworld’ komt uit op 20 mei bij Ván Records.