Het is donker, koud en guur: de hoogste tijd om de warmte op te zoeken in een uitverkochte Dynamo tezamen met Holding Abscence en vrienden. Aan het piepjponge de eer om de avond te ontkurken. Opgericht in 2022 en met één full length in het borstzakje bevind het drietal ‘’all the way from Germany’’ zich voor de eerste maal op Eindhovens grondgebied om hun muzikale prestaties tentoon te stellen.

Tekst: Rafael van der Sanden | Foto’s: Theo Visser

‘Fris en gelikt’ zo zou de moderne pop rock van Floya omschreven kunnen worden, het spreekt dan ook met name het jonge publiek aan waarmee de popzaal zich langzaam vol laat druppelen. Steevast gehuld in bruine kledij met dito eikelvormige ‘Our Hollow Our Home’-mutsje worden de Zwitsal-zachte vocalen van frontman Phil Bayer (plus backing track) muzikaal ondersteund door ex-Alazka gitarist Marv Bruckwilder (ogend als het jongere broertje van Sting), welke gedurende de half uur durende set meermaals in de schijnwerpers wordt gezet met diens snaarstrelende gitaarwerk. Na 30 minuten is de koek echter wel meer dan op, daar is de muziek dan ook wat te eentonig voor. Wie weet wat de toekomst nog voor hen in petto heeft. Aardig, maar ook niet meer dan dat.

De volgende in lijn is Thornhill, welke door krachtige albums als ‘The Dark Pool’ (2019) en ‘Heroine’ (2022) de wind redelijk in de zeilen lijkt te hebben. Wanneer de Australiërs om 20.20 de planken mogen bestijgen is de Dynamo inmiddels al aardig volgelopen, tekenend voor de populariteit van sinds 2015 opererende progressieve metalcore band. Gestart wordt met het dreigende ‘The Hellfire Club’ van het laatste wapenfeit, waarmee de band direct laat horen uit een steviger hout te zijn gesneden dan hun voorganger. De beentjes en nekjes van het toegestroomde publiek komen dan ook eindelijk los, wat gepaard gaat met het nodige moshpittende duw -en trekwerk in het centrum van de zaal. De wat zeurderige Deftones-achtige vocalen van schreeuwmeneer Jacob Charlton zijn echter wel een gevalletje ‘hate it, or love it’.

Ondergetekende valt echter binnen de eerste categorie, waardoor eerdergenoemde platen live vandaag niet helemaal uit de verf lijken te komen. Nadat de eerste klappen zijn uitgedeeld lijkt het geheel wat in te kakken, maar gelukkig wordt de weg bergopwaarts snel ingezet en zal het publiek overwegend tevreden terugblikken wanneer de laatste klanken van ‘Casanova’ nog nagalmen in de Dynamo. Een mooie aanvulling op het voorgaande en een passende opwarmer voor hetgeen dat komen gaat.

Met een stijf uitverkochte zaal én het werkelijk fenomenale ‘The Noble Art Of Self Destruction’ in de gelederen kan het jaar eigenlijk al niet meer stuk voor Holding Absence. Persoonlijk hield ik nog wel een kleine slag om de arm. Dit gezien ze afgelopen februari, als voorprogramma van Electric Callboy, weinig potjes wisten te breken. Wellicht de verkeerde band op het verkeerde moment, want wat vandaag tentoon werd gesteld overtrof alle verwachtingen en liet de band overduidelijk blijken niet voor niets verkozen te zijn tot ‘Best Breakthrough Band’ bij de Cardiff Music Awards.

De ‘Hate it or love it’-vlieger gaat niet op voor Welshman Lucas Woodland: wat een dijk van een stem heeft deze goedgevooisde frontman. Het opgezweepte publiek eet, logischerwijs, dan ook uit zijn hand en ondersteund de band graag door de nummers woord voor woord mee te zingen. Ondanks dat de heren al sinds februari (!) de hele wereld doorkruisen, lijkt van uitputting vooralsnog geen sprake te zijn op deze eerste dag van hun Europese tour.En tja, het kwartet kan haast niet anders dan de setlist gretig te vullen met tracks van de meest recente langspeler: zo passeren o.a. ‘Head Prison Blues’, ‘A Crooked Melody’, ‘Scissors’ en ‘Honey Moon’ de revue. Bij laatstgenoemde track neemt de frontman de gitaar ook nog even ter hande. Natuurlijk mogen publieksfavorietjes als ‘Gravity’ en ‘Afterlife’ ook niet ontbreken vandaag, wat dus ook niet gebeurd.

Alles lijkt te kloppen: de tijd en nummers vliegen dermate snel voorbij dat het optreden binnen een poep en een scheet in kannen en kruiken lijkt te zijn, daadwerkelijk zonder enig moment van verveling: een prachtig begin van het weekend! Enig minpuntje (noem mij een Hollander) is dat ‘Beyond Belief’ niet ten tonele heeft mogen verschijnen vanavond. En ach, als dat alles is, dan hebben we het maar verrekte goed, toch?