Horse Fashion is een band die niet echt veel haast heeft met releases. Althans, dat vertelden ze ooit aan 3voor12/Eindhoven. Een EP per jaar was wel genoeg. Dat was toen ‘A Net For August’ net uit was, we zijn inmiddels 7 jaar verder en Niels de Haan, Twan van de Wetering, Erik Bekkers en Roel Bekkers hebben een nieuwe plaat uit en die heet, lekker opbeurend: ‘Incapable In Every Aspect, And Completely So’ en daar gaan we het even over hebben.

Technische weetje is dat Roel Blommers het ding opnam in de PopEI studio, dus alstublieft. Weet u dat ook weer. Normaal verzucht je bij zoiets wat te lang geduurd heeft tegenwoordig: “Tja… Covid hè?” Maar dat heeft ook weer niet zolang geduurd natuurlijk. Ze bestaan al zo’n 10 jaar en doen het vooral om samen het leuk te hebben, maar dan hoeft de muziek natuurlijk niet leuk te klinken: leuk hoort op de kermis, vinden de heren uit Sint-Oedenrode dank. De omschrijving van de plaat uit bio wil ik je ook niet onthouden:

Evenals bij voorgaand werk putten zij inspiratie uit de sombere, onbegrijpelijke en vermoeiende zaken des levens waarbij er heel sporadisch ruimte is voor een sprankje hoop, hoewel dit vrijwel altijd een waanvoorstelling blijkt te zijn. Op de nieuwe EP zijn de heren weer wat verder verbitterd en de nummers dientengevolge wat ruwer, nu en dan tegen emo aanschurend.  “Let us hope there’s a special place in hell for you and your treacherous friends” zingt De Haan op het komisch wraakzuchtige Down There waar hij zich de duivel waant die bureaucraten straft voor het toebrengen van kafkaëske ongemakken.

Er is 1 exemplaar op plaat te krijgen, op wit vinyl. Net als van de Wu-Tang Clan.

Goed, we dwalen enigszins af. Wat is Horse Fashion voor band? Nou, geef het een naam. Post-emo? Post-post-punk? Een beetje van beiden, zeker als je de uitbarsting op ‘Down There’ mag geloven, waar de zang vooral even lekker losgaat. De algemene teneur is wat melancholisch, ook op ‘Keeping Your Ghosts At Bay’. Dat doet dan weer wat meer aan grimmige Britse post-punk denken, zoals die van Eagulls (maar dan iets minder gedreven wellicht). Een soort wrange humor zit in de teksten en titels, dus ook dat cynische proef je wel. Ik bedenk me nu dat ik Eagulls ook wel vaak als referentie gebruik. Dat komt omdat het een hele gave band is. Dus als je Eagulls kent, luister eens naar Horse Fashion of andersom. Ken je ze beiden niet, dan luister ze allebei eens. Ze lijken niet al te veel op elkaar, maar je verrijkt er wel je luisterleven mee.

Afijn, het is af en toe wennen aan de backing vocals. Op ‘A Small Sense Of Alarm’ lijken die net wat te intensief, net te rauw. Maar dat is dus wennen en het verraadt dat er ergens onder de façade van Peter Hook riffjes een rauwere band zit. Ik weet het ook niet hoor, maar dat denk ik en dit is mijn review dus ik mag dat hier gewoon aankaarten. Een vergelijkbaar effect heb je met de ‘onderwater’ backings op het veel meer ingetogen ‘A Matter of Cowardice’. Het houdt de luisteraar bij de les in de tijdens de kalmere indiesongs met dat gelaagde, wegdrijfgeluid. Is Horse Fashion dan een beetje te mellow? Zeker niet, de songs zitten goed in elkaar, bevatten geen onnodige franjes, en voelen vaak net verrassend aan; anders. En dat op een goede manier, denk aan een trombone erbij gooien, zoals op ‘Four More Years’. Een track die zelfs een Maiden-achtig slotstuk heeft, wat ook weer een beetje Beatlesque wordt door die trombone van Geert van Gorp.

‘Restless in Roulettenburg’ is dan een beetje (ik heb al zoveel uiteenlopende referenties gebruikt, één meer zal het feest niet schaden) het Angels & Airwaves nummer van de EP. Superzacht, een beetje gek gemixt, maar wel fijn.

Voor de duidelijkheid, dit is de trackvolgorde op de EP. Niet mijn luistervolgorde, overduidelijk. Maar there you go.

Side A
– A matter of Cowardice
– Keeping Your Ghosts At Bay
– A Small Sense of Alarm

Side B
– Restless in Roulettenburg
– Four More Years
– Down There