Ze hebben misschien wel de coolste band naam allertijden, het drietal dat als Humans Screaming Like Goats door het leven gaat. Muzikaal weet je bovendien niet wat je moet verwachten, maar op zaterdagmiddag kon je het meemaken in Velvet Music Eindhoven op Strijp-S.

Foto’s Justina Lukosiute | Tekst Guido Segers

De band, die dus geen furieuze black metal of grindcore speelt (mocht je dat denken aan de hand van de naam), is in 2014 ontstaan. Gemoedelijk en met veel plezier uit het samen jammen, met later de ritmische toevoeging. De leden hebben de nodige ervaring in bands als Egoloco, Cold Compassion and Funtain, wat ze een zekere rust brengt tijdens hun performance.

Voor de balie in de altijd knusse platenzaak maken Robert Verwaijen, Sander Herwijnen en Ad Foolen zich op voor een optreden. Foolen, de bas, percussie en keyboard-man van de band, gaat er bij zitten en concentreert zich op de ritmes die enkel van de bas af moeten komen vandaag. Het is even passen en meten en het voelt wat gespannen bij de aftrap, maar al snel komt het gemak en het ongedwongene naar voren in het spel bij de muzikanten.

Terwijl Robert Verwaijen een liedje zingt, staat een man driftig langs hem in de platenbak te graaien. Het levert een mooi plaatje op. Het publiek luistert vol aandacht naar de reeks nummertjes die langskomen, het merendeel van de gloednieuwe EP ‘The Distance’. Mijmerend bij vlagen, vooral veel blues elementen en een kabbelend geluid is wat je daarbij te wachten staat van een drietal dat lekker muziek wil maken. Toch zit daar ook een donker randje in, wat met het zonnetje binnen en omringt door mooie platen en glimlachende bezoekers bijna niet voelbaar is in de flow van de band. Vooral Sander Herwijnen sluit zo nu en dan zijn ogen en lijkt lekker weg te drijven. Daar is het dan ook een prima geluid voor, met eigenlijk geen moment die alarmerende klanken die de naam Humans Screaming Like Goats doet vermoeden.

EP hebben? Houd dan even in de gaten wanneer deze heren in de buurt zijn.