Op deze paaszondag presenteert Eindhoven Rockcity’s eigen Jochem onder de noemer Duystere Zondagavond twee bands die zich zowel qua looks als sound ondergedompeld hebben in Noorse mythen en sagen. Te weten Vrøde, die de avond af zal trappen en Ilmarinen, die de avond tot een feestelijk einde zal brengen. Een leuke bonus is dat deze metal-avond in het Blue Collar Hotel tevens dienst doet als de officieuze afterparty van de occulte Duystere Markt die eerder vandaag plaatsvond in in Klokgebouw.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Konstantin Mosunov

Vrøde trapt af met met ‘Herritage’ een into waarbij de keelzang van gitarist Jeremy en de voorhistorische sjamaan-drum van Yanou een hoofdrol opeisen. De toon is gezet. Christelijke invloeden worden vandaag op deze paaszondag niet getolereerd in het Blue Collar Hotel. ‘The Sheer’ is vervolgens een song waarbij de drums van Sean er lekker inknallen. en in ‘Ostracized’, titeltrack van hun debuutalbum, bewijst het vocale duo Yanou en Lenthe dat ze zowel de hogere regionen van hun stem als de de diepe grunts prima onder de knie hebben. Het aansluitend gespeelde ‘Ostracized’ een song waarbij de folkinvloeden van de band — die zichzelf afficheert als blackened pagan metal — het duidelijks naar voren komen. De dubbele leadvocals en de op de achtergrond duidelijk hoorbare draailier dragen daar nadrukkelijk aan bij. Maar dat wil niet zeggen dat meer op metal-leest geschoeide songs als ‘Striith ’, Heritage of the Highlands’ of ‘Seeress’ Jotunheim’  ook niet erg fijn zijn. Met single ‘Berserker’s Deception’ eindigt het optreden in een heerlijke climax.

De heren van Ilmarinen hebben  duidelijk een luchtigere benadering van de Noorse tradities dan hun voorgangers. Frontman Paul komt met een hellebaard het podium op gestuiterd en wanneer hij niet vervaarlijk met de hellebaard zwaait dan heeft hij een hand vrij voor zijn drinkhoorn. titels als het vroeg in de set gespeelde ‘In the Tavern’ of het later in de set gespeelde ‘War On The War God’ geven een indicatie van wat zijn “weapon of choice” zal zijn. Maar deze vrolijke benadering en de historische kledij betekenen niet dat de band niet ontzettend strak klinkt. de draadloze spulletjes geven wellicht al een indicatie van de virtuositeit van de band. En in songs waarin drums bass en gitaar niet volstaan voor een lekker vol geluid, springt toetsenist Wesley bij. Zoals in ‘The Great Artefact’ een song die een massieve gitaarmuur combineert met een vrolijke synth-melodie. Het echte feest begint echter bij voorlaatste song ‘Bier Drinken en Kut Roepen’. Al kan deze song op protest rekenen van een paar blonde meisjes die liever wijn drinken. Maar Paul is de kwaadste niet en keurt dat ook goed, zij het enigszins schoorvoetend. Bij laatste song ‘Gold’ gaat de boel echt los wanneer de “drankzuchtige vikingen” van het podium afdalen voor een jamsessie in de zaal. En zo komt er een einde aan deze eerste Duystere Zondagavond.