Kerkelijke avond met Eyehategod, Church of Misery en Offerblok
- Guido Segers
- On 5 mei 2018
Zou het toeval zijn dat er op donderdagavond drie bands in de Effenaar spelen met een toch wat kerkelijk thema in alle namen van Eyehategod, Church of Misery en Offerblok? Wie zal het zeggen, maar wel is duidelijk dat het een zware avond gaat worden met een aantal bands die toch echt wel raad weten met loom, hard en heftig.
Tekst Guido Segers | Foto’s Paul Verhagen
Het voelt als een rare match, maar Church of Misery en hebben een geschiedenisje samen. Deze twee namen op één poster is sowieso smullen. Het feit dat Mike IX Williams nog steeds de podia afstruind mag natuurlijk op zichzelf al een wonder heten en Eyehategod, toch wel de headliner deze avond, bracht in 2014 zelfs nog een plaat uit. Church of Misery liet met And Then There Were None… in 2016 nog wat van zich horen.
Opener van de avond is ons eigen Offerblok, wat gewoon lomp hard, zompig en bijzonder catchy uit de hoek komt vandaag. De band heeft voor het eerst zelf een geluidsman bij en het verschil is duidelijk. Gebalanceerd en met de juiste ruimte binnen de dikke boterham die Offerblok is voor elk individueel instrument. Pakkende gitaarloopjes, melancholische tussenstukken en moerassen van sludge worden over de zaal uitgestort. Zanger Joost is ook goed in vorm en lijkt helemaal niet zo op Frank Lammers als wel eens beweerd wordt. Met name zijn cleane zang weet toch zeker te raken. Een half hour of power dus, voor deze heren.
Het gaat vervolgens allemaal wat plots, want ineens staan de Japanse doomsters van Church of Mistery op het podium. Deze heren spelen de sterren van de hemel vanavond met hun fuzzy, Sabbath-y doom. Je zou kunnen denken dat de nodige invloed de performance vormt, maar het lijkt vooral compleet opgaan in de muziek te zijn bij deze mannen. Opvallende verschijning is bassist Tatsu Mikami, die zijn laaghangende bas bespeelt enkel op de hals van het instrument. Frontman Hiroyuki Takano lijkt helemaal mee te golven met de lome, logge doom klanken, terwijl de lichtman of lichtvrouw van de Effenaar de show steelt met een prachtige reeks lichtjes. De nummers gaan dan over seriemoordenaars, deze band is enkel een sonische omhelzing!
Het lijkt alsof het podium al half leeggeruimd is als Eyehategod stellng neemt. Een kaal podium voor een sound die recht voor zijn raap is. Mike Williams probeert dan ook meteen het publiek te betrekken door een beetje een grote bek open te trekken en flauw grappen te maken. Als de band hun krijsende, piepende, stomende sludge loslaten, zit de sfeer er meteen lekker in. Eyehategod is zo’n band, waar je nooit echt een plekje voor kunt vinden. Het stoppen en starten in de muziek, het compleet roekeloze en ongetemde is een beleving die je maar gewoon moet ondergaan. Een aantal keer barst nog een kleim moshje los voor het podium, maar de bezoekers lijken vooral op zichzelf te genieten van de show vanavond. Een dik uur beukt de band in op de bezoekers, terwijl enkele bandleden van Church of Misery in een te lege zaal toch even een crowdsurfje wagen. Het is toch een apart gezicht.
Follow Us