Het feit dat veel stonerbands richting Europa zijn getrokken voor het Belgische Desertfest maakt het voor de Effenaar makkelijk om wat mooie bands uit die hoek te programmeren. Zo zagen we eerder deze week al Holywater Blacklight en Iron Jinn en nu mogen we weer wat prettig ronkende gitaren aanschouwen. Een man of vierhonderd togen naar de grote zaal van de Effenaar om zich te laten meevoeren door sterke riffs.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Bram van Dal

Slomosa plaatst de rock in desertrock. Waar veel bands in dit genre zich nog wel eens kunnen verliezen in oeverloze, psychedelische gitaarpartijen klinken deze Noren net wat puntiger. Natuurlijk zijn er de bekende repeterende riffs die karakteristiek zijn voor het genre, maar soms gaan ze ook wat harder en directer te werk. Een beetje in de stijl van Kyuss en Queens Of The Stone Age dus. Lekker fuzzy en groovy.

Het is jaloersmakend hoe moeiteloos frontman Benjamin Berdous zijn gitaar bespeeld en zingt. Bijna achteloos. Dat gaat een klein beetje ten koste van de beleving wel. Ik zie graag wat meer energie en zweet op het podium. Die energie heeft bassist Marie Moe in overvloed. Met een grote glimlach op het gezicht laat ze, headbangend, sterk baswerk horen. Soms lijkt het meer of ze gitaar speelt in plaats van bas.

King Buffalo rockt een stuk minder. Met meer uitgesponnen, gelaagde composities is dit meer een band om op te wiegen dan te headbangen. Ook de podiumpresentatie is erg kaal. Frontman Sean McVay kan uitstekend gitaarspelen en zijn stemgeluid is zeker  niet onverdienstelijk. Veel show is er echter niet te zien. Bassist Dan Reynolds staat zo ver van zijn bandgenoot af, dat het bijna lijkt of je naar twee verschillende acts staat te kijken. Zijn podiumpresentatie bestaat vooral uit wat rond ijsberen op een vierkante meter.

Muzikaal is het optreden dik in orde en het geluid prima. De band is steeds meer richting psychedelische muziek opgeschoven waardoor het geheel bedwelmend werkt. Wie zich laat meevoeren door de riffs heeft een genietbare avond met nummers als ‘Mammoth’, ‘Acheron’ en toegift ‘Drinking from the River Rising’. Zij die daar minder toe in staat zijn hebben een vrij saai uur achter de rug helaas.