Uw recensent komt met rood aangelopen hoofd en nahijgend de Altstadt binnen gestommeld, want de aanvangstijd van half negen, zoals vermeld op de website van de Altstadt, bleek bij nadere inspectie tóch een half uur vroeger. Dus dat betekende haasten. En ook over het aantal supportacts verschilden Altstadt en Effenaar van mening. Verwarrend zulke gezamenlijk georganiseerde shows. Maar niet getreurd., bij de eerst tonen van Dreaded Bøck & The Hellraisers is uw scribent ter plaatse. Naast Dreaded Bøck & The Hellraisers is Del-Toros de tweede band die vandaag acte de présence zal geven. Op deze album-release avond van A Breakfast For Champions, de nieuwste worp van de heren van Komatsu. Een album waar Eindhoven Rockcity’s Jochem trouwens al een onbijtje én review aan gewijd heeft.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Theo Visser

Dreaded Bøck & The Hellraisers dùs. Een Kempense band die zichzelf vernoemd heeft naar de mythe van de Bokkenrijders en die debuut- & conceptalbum I ook gewijd heeft die mythe. Dat de sound van de heren historische connotaties oproept zal dus ook niet verbazen. Maar zo historisch als de mythe zelf klinken de heren echter niet. Aangezien ze zich muzikaal vooral hebben laten inspireren door seventies bands als Pink Floyd en Black Sabbath en nineties-bands als Kyuss en Sleeper. Dat levert een dynamische set op met muzikale een-tweetjes tussen zanger en gitarist Pepijn en bassist Menno. Waarbij vooral het haverwege de set gespeelde tweeluik ‘Mystical Creatures, The Cleansing Part II’ en ‘Mystical Creatures, The Cleansing Part I’ indruk maakt. Maar met ‘Smuggelers Border’ en signature song ‘Bøckenreyder’ is het alweer tijd voor de volgende act

Die volgende act is Del-Toros (met koppelteken) een band die de voor stoner en sludge zo kenmerkende opstelling van drums, bas en gitaren aanvult met synthesizers. Een gewaagde keuze die wellicht te verklaren valt door het ontbreken van een zanger. Of de synths zo’n subtiel klanktapijt onder de drums gitaar en bas legt dat het niet opvalt, of dat het geluid toch een beetje verdrinkt in de zaalmix, is niet helemaal duidelijk. Uw recensent vermoedt dat het eerste het geval is, want bij voorlaatste song ‘2 Birds 1 Stone’ zijn de synthesizerklanken (vermomd als kerkorgel) duidelijk hoorbaar. Een fijne twist. Maar ook Del-Toros heeft maar een krappe speeltijd van drie kwartier. Dus na slotsong ‘Static Erection’ dragen de heren het stokje over aan Komatsu.

En voor Komatsu is iedereen vandaag natuurlijk gekomen. Want het vorige maand gereleasete album A Breakfast For Champions wordt (tenminste op Eindhovense bodem) voor het eerst live aan het publiek voorgesteld. En de titeltrack van dat album wordt ook gelijk met een lekker massieve vibe de — inmiddels goed gevulde — zaal in geslingerd. Fijn dit! Zo kennen we de heren. Na een paar oudjes waaronder van het debuut afkomstige ‘Hail To The King’ volgt een nagenoeg integrale set met songs van het nieuwe album. Dat de band uitgedund is tot een trio stoort eigenlijk nergens. Drummer Jos en bassist Martijn zorgen nog steeds voor een solide basis, waarop zanger en gitarist Mo zijn spel lekker de vrij loop kan laten gaan. En heel soms als de band gas terugneemt zoals bij het als vijfde gespeelde ‘The Devils Cut’ is de band op haar meest melodieus terwijl de de bassen en drums heerlijk dreigend klinken. Dit herhaalt de band, na de heerlijk jakkerende en springerige instrumental ‘Fatcamp Workout’, ook nog in het broeierige ‘Savage’ (tevens de nieuwste single). Een song waarin de ritmesectie lijkt te willen vertragen terwijl Mo lijkt te willen versnellen. Het levert een intrigerende twist op van hun “signature sound”. Een sound die in het lekker langgerekte ‘Climb The Vines’ juist weer lekker vertrouwd klinkt. Maar dit blijkt vanavond de laatste song van de nieuwe plaat te zijn voordat de band. afsluit met een drietal klassiekers als ‘Gator’ (van debuut Komatsu), ‘Komatsu’ (van A New Horizon) en ‘The Long Way Home’ (van Recipe For Murder One). Jochem heeft niks teveel gezegd. Ook als trio is Komatsu klaar voor de toekomst. Dus voordat wij onze eigen “long way home” aanvangen drinken we eerst nog een biertje en scoren dat nieuwste album. Cheers!