Heino, bekend van schlagerhits en Duitse volksmuziek, maar ook een uitstapje naar het harderere rock’n’roll werk in zijn nadagen. Met zijn iconische zonnebril, die hij draagt vanwege een oogaandoening, en geblondeerde haren. Hij stopt er nou echt mee na bijna 6 decennia op de bühne, met een afscheidsplaat ‘Und Tschüss’ en een laatste tour. En die doet gewoon de Effenaar in Eindhoven aan, dankzij de boys van Loud Noise.

Tekst Guido Segers | Foto’s Justina Lukosiute

Nou  is het ons al lang duidelijk dat het nogal verwarrend is dat we A. een stukje weiden aan Heino, B. waarom we naar Heino gingen luisteren en C. waarom we in hemelsnaam naar Heino gaan. Daarom willen we dit keer graag met een paar bullets beginnen.

• 80 jaar oud zijn en op het podium klimmen om vol passie een show neer te zetten, dat is in ons boekje toch echt rock’n’roll.
• Met 50 miljoen platen verkocht is Heino een hele grote naam en een icoon. Dat hij ook in Eindhoven afscheid komt nemen is gewoon heel bijzonder!
• Hoewel je bij schlager denkt aan mannen en vrouwen die over een beatje weemoedige songs bléren, komt Heino uit de tijd van daarvoor. Zijn live-band is dan ook een swingende big band sensatie, die speelt en meeveert met het publiek.
• Omdat Heino ook deze track uitbracht.
• Heino stond op Wacken met Rammstein, dus dat is een ding.
• We vinden het gewoon gaaf dat Heino naar Eindhoven kwam. Als je sowieso nu nog aan het lezen bent, vind jij dat schijnbaar ook.

Dus, het is een drukte van jewelste voor de deur van de Effenaar, want beide zalen zijn uitverkocht. De rij staat echter voor de grote zaal, incluis een reeks Heino’s, met blonde pruiken en zonnebrillen. We zullen ze nog vaak tegenkomen deze avond, maar in een iets meer ontspannen status. Opvallend is de diversiteit van het publiek, enkelen lijken speciaal voor Heino eens de Effenaar aan te doen, waar anderen vaker bij het hardere rock werk gesignaleerd worden. Het is een fenomeen en dat trekt bezoek, maar al snel blijkt dat dit niet zonder verdere reden is.

Met de opener van Space Odyssey (ook wel ‘Also Sprach Zarathustra van Richard Strauss) komt Heino het podium op voor een ongekend applaus. De man straalt en zijn enthousiasme is voelbaar door de hele zaal heen. We gaan meteen los met een eindeloze reeks klassiekers als ‘Rosamunde’ en meer. Het publiek geniet, maar ik vraag me af of het net zo hard aan het genieten is als de band op het podium en met name het trio op de backing vocals. Heino spreekt zijn dank uit: “Meine liebe freunden…” want zo ziet hij het publiek, vertelt hij met die straffe stem en rollende r. Hij voelt dat we elkaar kennen door onze liefde voor muziek. Hij lacht, iedereen lacht, en alles is goed en zelfs de Krafwerk cover ‘Das Model’, komt helemaal goed binnen. En mochten mensen daar anders over denken, dan vraag Heino maar hoeveel hij daar om geeft.

Na een eerste deel van de set geeft hij even de lead over aan zijn kleinzoon, Sebastian Kramm. Deze aspirerende singer-songwriter zet ook een kort setje neer, waarbij het hele publiek meebrult met ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen. Het is slechts een kortstondige onderbreking, want Heino heeft er zin in vandaag. Het is is dan ook moeilijk om je voor te stellen dat de beste man 80 jaar oud is als hij song na song de zaal in slingert, blijft lachen en (welliswaar met een tikje reverb) zingt klaar en helder. Hij klinkt eigenlijk gewoon heel sterk en zuiver, en heeft de ondersteuning zelden nodig. De band swingt met het publiek mee en achter mij staan twee mannen die duidelijk de leeftijd van mijn pa hebben te bespreken dat de zangeressen er toch wel erg goed uit zien. Maar er wordt vooral gezwaaid, meegezongen en gelachen in de zaal.

Tegen de tijd dat Heino aanbelandt is bij ‘Seemann, deine Heimat ist das Meer’ heeft Hannelore Auer plaatsgenomen op een stoeltje bij de merch tafel. De echtgenote van Heino krijgt de nodige aandacht, want alle Heino’s die we eerder zagen gaan graag met haar op de foto. Ze geniet en maakt foto’s van het publiek en podium. Ondertussen is het nummer ‘Schwarzbraun ist der Haselnuss’ ingezet en de nodige BH’s vliegen het podium op. Ja, Heino krijgt eer BH’s toegeworpen dan welk hip jongensbandje dan ook! het zorgt voor nog meer vertier op het podium.

Een bijzonder nummer dat langs komt is ‘Ein Kompliment’, een van de songs die Heino coverde (van Sportfreunde Stiller dit keer) en dit levert hij met energie en overtuiging. Maar het is te merken dat we naar het einde van de set toewerken, dus wordt er een extra danspasje ingezet en de feestelijke stemming groeit. We sluiten af… of ja, lijken af te sluiten, met een hit medley, net als op die laatste plaat. En op het moment dat ‘Blau blüht der Enzian’ de zaal ingeslingerd wordt, ontplloft de Effenaar een beetje. Heino blijft maar terugkomen en wil duidelijk geen afsheid nemen, maar deze krasse Duitse hitmachine heeft een topavond neergezet en aan al het goede komt een eind. Ook aan deze avond, ein wunderschöner Abend!