Er moest een nieuw vloertje gelegd worden bij de Effenaar, dus vroegen ze Dynamo om het door hen geprogrammeerde coverbandje te huisvesten vanavond. Nou ja, coverbandje… De band mag dan wel allemaal covers spelen, het is net zozeer een supergroep natuurlijk met vanavond bandleden van Swingin’ Utters (Spike Slawson) Lagwagon ( gitarist Joey Cape), Rocket From The Crypt (gitarist Speedo), The Damned (drummer Andrew Pinching) en The Ramones (bassist C.J. Ramone) in de gelederen. Op basis van een portie jeugdsentiment zijn de oudere punkers in grote getale naar Dynamo getrokken. Altijd goed voor de drankomzet ook, die oudere punkers hebben net wat meer te besteden voor wat gerstenat dan de jongere generatie.

 

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Lot Grips 

Over de jongere generatie gesproken… Downtown District is een jonge energieke punkband uit Leiden en die hebben vanavond de mazzel voor een uitverkochte zaal te spelen. Dubbel mazzel omdat door de vakantietijd iedereen ook al op tijd is komen opdagen. Met een geluid dat geworteld is in de jaren negentig skate punk scene worden de catchy nummers prima gesmaakt door het publiek. Helemaal in de onderbroekenlol sfeer van die tijd hebben ze natuurlijk ook een nummer over poep, Toilet Time. Oude helden worden nog even in het zonnetje gezet middels een cover van The Kinks, ‘You Really Got Me’,  Zanger/gitarist Joel van der Horst waagt zich ook nog een momentje tussen het publiek, ook lekker punk natuurlijk. Indrukwekkend? Misschien niet. Erg vermakelijk? Zeer zeker!

Het feest begint natuurlijk pas echt als Me First and The Gimme Gimmes het podium betreden. Ze zijn gekleed in foute glitteroutfits, in de stijl van de reeks foute covers die ze ten gehore gaan brengen. De truc van deze band is het ernstig verpunken van bekende mainstream nummers. Hiermee hebben ze werkelijk goud gevonden. Er wordt meteen sterk afgetrapt met hitjes ‘Danny’s Song’ en ‘Leaving On A Jetplane’ zodat de sfeer er meteen in zit.

Spike Slawson speelt zijn rol van showy frontman weer met verve. Zijn sterk aangezette, houterige showman bewegingen zijn geestig, evenals zijn bindteksten. Het is allemaal natuurlijk een beetje flauw en cheesy, zo doet hij alsof hij denkt in Rotterdam te staan om via het publiek erachter te komen dat het Eindhoven is. Deze band neemt het niet serieus genomen worden gewoon heel serieus. Daarom neemt Spike ook voor een paar nummers de ukele in de handen. Natuurlijk een instrument waar hij, in zijn andere band, Uke-Hunt ook wel raad mee weet.

Het is geen beatdown hardcore wat hier ten gehore wordt gebracht, dus hier geen moshpit met rondzwaaiende ledematen en karate cavia’s maar een vriendelijk hossende push pit. Ook wel weer eens leuk. Ook hebben we nog een crowdsurfer in de vorm van twee kinderen die de weg van het podium naar het publiek weten te vinden.

Nummers als ‘Jolene’, ‘Country Roads,’ ‘Over The Rainbow,’ ‘Sweet Caroline’ en officiële set sluiter ‘Rocket Man’ zijn natuurlijk allemaal heerlijke meezingers. Bij minder bekende nummers als ‘Science Fiction’ en ‘Mellow’ dreigt de boel wat in te zakken, maar die worden snel opgevolgd door andere publieksfavorieten. Na van het podium te zijn verdwenen zorgen de in rode hesjes gehulde roadies dat het publiek om een toegift vraagt. Dat krijgen ze natuurlijk, bijvoorbeeld in de vorm van toepasselijke afsluiter ‘End Of The Road’.

Het was een waar feestje vanavond. Vermakelijker dan welke editie van Tributeland dan ook!