Het Stroomhuis is de perfecte plek voor optredens van bands die lekker schuren, die net anders zijn. Het blijft een van de ‘rauwe randjes’ van Eindhoven. Fotograaf Jostijn ging gister op pad en wist de bands Femme Fugazi en Model/Actriz vast te leggen op de gevoelige plaat en schreef daarbij ook zijn bevindingen op.

Tekst & Foto’s: Jostijn Ligtvoet

Als liefhebber van nieuwe muziek ben ik altijd op zoek naar verrassende bands met een nieuwe, frisse klank. Gisteren was daarin een van de betere avonden tot nu toe. Opener van deze avond was het jonge Femme Fugazi. Het viertal uit Nijmegen speelt pas sinds 2022 samen, maar nu al klinkt hun post-punk en garage rauw, onstuimig en hard. De band overtuigt met songs als ‘I want you to fucking die’ en debuutsingle ‘Suffocate in Silence’, maar kan ook ontwapenend zijn met een (meezing)liedje over Gerard Joling en ‘I’m in a Punk Band Now’, opgedragen aan ‘ons mam’.

Het is dan ook meteen lekker druk in het Stroomhuis, wat te merken is aan de temperatuur. Zangeres Chis de Meza neemt geen blad voor de mond: ‘Het is godverdomme warm hier’. En dan moet de zomer nog beginnen.

 De muzikanten hebben zichtbaar plezier in hun optreden. De Meza kijkt de zaal strak aan en zingt fel, maar laat ook af en toe wat binnenpretjes zien. Spring-in-het-veld-gitarist Floris van de Ree gaat uit zijn dak met lekkere solo’s, waarbij de rest van de band (Bram Boeve op drums en Wouter Loeve op bas) hem even z’n gang laten gaan voor ze weer loeistrak inzetten. 

Deze band was een toffe verrassing, hopelijk snel weer.

Na een korte, verfrissende pauze in de buitenlucht begint de tweede show van de avond met Model/Actriz.

 De muziek is snoeihard, sensueel en intens. Garage, dance, post-punk en noise door elkaar. Een hele nieuwe sound. Na een tour door Amerika reist de band uit New York nu voor het eerst door Europa met het in februari uitgebrachte debuutalbum ‘Dogsbody’.
 Vanaf de eerste seconde gaat het publiek los, een enkeling schreeuwt al snel extatisch mee. Zanger Cole Haden klimt bij het tweede nummer in de hoogste speakertoren. De toon is gezet.

Gitarist Jack Wetmore, bassist Aaron Shapiro en drummer Ruben Radlauer lijkt het niet te deren dat Haden zich het meerendeel van de show tussen het publiek begeeft, hen diep in de ogen kijkt, aanraakt en liefdevol in het oor zingt. Een kort, maar intens privéconcert in een volle zaal. 
De keren dat Haden wel op het podium is neemt hij de tijd om vragen aan het publiek te stellen (‘wie heeft er het verst moeten reizen?’), af en toe zijn lippen te stiften en daarna weer sensueel op de muziek te dansen.
Een uur later is het gedaan, wat een intense show. Van deze band gaan we nog veel horen.