In 2012 stonden ze in Sounds op het Incubate festival en daarna hebben we niets meer gehoord van het Antwerpse True Champions Ride on Speed. Groot was de verrassing dat er blijkbaar in 2014 een nieuwe EP is verschenen.

En nu dan een show in het Stroomhuisje in Eindhoven. Onder de noemer Shut Up and Play zijn drie bands uit de Benelux uitgenodigd door Monomentum Collective om een stukje te komen spelen.

Tekst: Maurice van der Heijden

Kwart over negen stappen we het Stroomhuisje binnen en is Syraforest al begonnen. Het valt gelijk op dat de band sferisch en progressief is. Het laatste nummer heeft bosgeluiden (duh) als introductie wat niet alleen bij de bandnaam past. De sound zit niet ver van Alcest af maar Syraforest doet het zonder zanger. De hoeveelheid aan goede ideeën is naast een plus ook een probleem want de structuur is nog niet gladgestreken. De band neemt nog net teveel hooi op de vork. Verrassend is het groovende mosh stuk op het einde dat verweven zit in de progressieve melodieuze Black/Post-Metal. Toen waren ze ineens klaar maar het viertal verdient beslist een tweede kennismaking.

Het meeste publiek is voor Oceans of Storms gekomen. Het drietal maakt Postrock dat de laatste tien jaar door veel artiesten is gespeeld. De enige track online is niet verkeerd maar wel volgens het boekje. Koning voorspelbaarheid ligt constant op de loer. Jammer ook dat in eerste instantie de drums door het overstuurde geluid en beperkte fills niet grooven. Tijdens het lange eerste nummer komt de perfecte Postrock schwung wel los alsof If These Trees Could Talk een jonger broertje heeft. Het geluid is hard afgesteld waardoor het ruw, resonerend en overstuurd is. Het geeft de band een rauw randje wat past in het Stroomhuisje. De band krijgt er zelfs een lofi Black Metal geluid door dat lijkt op het Tasmaanse Orrery. In de waas van overstuurdheid drijven de melodielijnen de band tot grote hoogte. Dat is de kracht van het gezelschap en dat de drummer in zijn ijver zich soms verslikt in de fills zorgt alleen voor meer charme.

Als laatste dan True Champions Ride on Speed, met wat lichten op de vloer staat de band bepaald niet in de spotlights. Met de helft van het publiek al afgetaaid geven de drie Antwerpenaren een korte energieke set weg die veel meer volk verdiend. De gitarist en knoppendraaier tovert de meest weirde gitaarpartijen en sonische geluidjes in de ether terwijl de drummer met zijn aparte fills en hard drumspel alles aan gort drumt. De noisy technische rock steekt verdomd vernuftig ineen en vliegt regelmatig uit de bocht; gelukkig is daar de bassist die de overige twee heren op de baan houdt. Als een Max Verstappen houden deze kampioenen om de snelheid in de set te houden. Geen gelul maar doorspelen ergens op het scheidsvlak van At the Drive-In, Deftones en The Dillinger Escape Plan. De onbekende band overtuigd maximaal met nieuwe songs en die van de laatste EP.

Complimenten naar de organisatie van Monomentum om deze ruwe diamant naar Eindhoven te halen; diegene die erbij waren hebben een sensationele show gezien, anderen hebben een band gemist die waarschijnlijk niet snel weer in Eindhoven staat. Misschien staan ze in 2020 wederom in Brabant met een handvol nieuwe nummers. Zijn die weer net zo ontvlambaar als vanavond dan is ondergetekende absoluut weer aanwezig.

Benieuwd wat Monomentum volgend seizoen in petto heeft? Volg ze op Facebook.