Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 2 december 2024

Scroll to top

Top

Morbid Devastation – Ending up in Grave

Morbid Devastation – Ending up in Grave
Guido Segers

Review Overview

Score
7
7

Gitzwart

Smerige black metal zoals het hoort

Vuige, gitzwarte blackened thrash uit Eindhoven? Heel veel weten we niet over Morbid Devastation, behalve dat hun debuut ‘Ending Up in Grave’ ouderwets smerig en kwaad klinkt. Dat horen we natuurlijk graag.

Morbid Devastation heeft in ieder geval twee leden van Throw Me In The Crater in de gelederen. De inspiratie lijkt vooral te liggen in de vroege, vieze black metal van een band als Venom met een scheut Thrash en net wat meer furie van een Hellhammer.

Veel Satan en vooral veel thrashende, razendsnelle riffs komen je gelijk om de oren met Morbid Devastation. Een hese, blaffende stem slingert de vocalen er uit, met wilde halen die alleen maar meer de ongecontroleerde chaos van deze sound benadrukken. ‘Evil reborn’ laat ook de wat vreemd klinkende backing vocals horen, die bevestigend volgen op de zang met lijnen als “satan is born!”.

‘Excavator’ heeft de Tom G. Warrior achtige ‘Oomph!’ momenten, maar de vocalen klinken hier een stuk onaardser. Repetitieve ram en beuk riffs zijn eigenlijk, op een versnelling na, alles wat je krijgt van de band op dit nummer. Dat is ook prima vanuit de drie bandleden Piss, Desecrator en Rule, die met hoge snelheid puike deuntjes neerzetten die toch de punk roots van de black metal verraden. Het is net wat rauwer dan Venom, dat met ‘From The Very Depths’ nogal mild klinkt naarst deze mannen. Vooral op het vocale stuk onderscheidt de band zich en waar Venom op snelheid gaat, zit Morbid Devastation op sfeer en grove lelijkheid in het geluid.

Afsluiter ‘Cadaver Synod’ is helemaal een barbaarse vertoning van vocale capriolen en drums die klinken als een stel potten en pannen. Morbid Devastation weten hoe een heksenketel klinkt en dat laten ze horen op dit debuut.