Tja, dan mag je plaat wel net uit zijn, als je Mozes and the Firstborn heet breng jij die EP gewoon uit wanneer je wilt. Vorig jaar startte de band het jaar met de Power Ranger EP en dit jaar is het de beurt aan ‘Marianne’. Inmiddels hebben de heren een aardige naam hoog te houden als het gaat om EP’s, dus we zijn benieuwd.

De EP bevat 2 nummers die vorig jaar uitkwamen op een split met Roland Cosio van together PANGEA. Deze kwam uit bij Burger Records. De andere twee nummers zijn dus nieuw, dus dat is ook fijn als opvolgertje van ‘Great Pile Of Nothing’. Tijd om eens te luisteren wat Eindhovens hoop in bange dagen op dit plaatje te melden heeft. De productie en het mixen was dit keer in handen van Raven Aartsen, drummer van de band, wiens broer het artwork (en dat van de full length) maakte.

‘Marianne’ klinkt duidelijk wat rechter door zee dan het recentere werk. Het sluit qua punky, grungy gevoel wat meer aan op de band met wie ze de split deden, maar ook een beetje dat onstuimige nonchalante van Dinosaur Jr. en die periode van noise rock. Dat allemaal met die typische losse sound van Mozes and the Firstborn. Perfecte flow met een geluidsmuurtje er omheen.

Zanger Melle Dielesen klinkt perfect breekbaar op ‘What Am I Worth’. De zelftwijvel wordt gebracht met een Stone Roses-achtige losse zomergeluid. Een beetje dat gevoel van die spiegeling op een hete dag krijg je erbij. De nieuwere nummers volgen, met als eerste ‘Tired Asphalt’. Dat nummer pakt meer op waar de vorige plaat heen ging. Uitgesponnen rock met een koortje. Lekker beheerst, maar met een rauw randje en een herfstgevoel. Net een tikje anders dan je gewend bent van de heren en ook  net wat cleaner en strakker.

Gelukkig keren we op ‘Crazy Fears’ weer terug naar dat zorgeloze geluid van Mozes and the Firstborn. Een beetje Oasis zit er ook altijd wel in bij deze boys. En zo heb je weer een EP waar op vier nummers de veelzijdigheid van het viertal naar voren komt en je even kunt genieten van pretentieloze gitaarrock.