Ze waren nog niet zo heel lang geleden in Dynamo, de dames van Nervosa. De Braziliaanse thrash band is echter hard op weg om een hele grote te worden in het genre en daarom zag The Jack, samen met het team van Loud Noise, een mooie kans om de groep nog eens naar een lekker knus zaaltje te halen.

Foto’s Justina Lukosiute | Tekst Guido Segers

Het trio zet zichzelf graag in de markt als ‘all female’ of ‘female thrash’. Dat blijft een dingetje: is het nodig om als band aan te geven dat er dames in de gelederen zitten en heeft het niet het verkeerde effect op het beeld van vrouwen in de metal. Moeilijke discussie, en of het een verkeerd effect heeft… er valt wat voor te zeggen. Het is in ieder geval lekker druk deze avond en met het nieuwe ‘Downfall of Mankind’ op zak is dat geen verassing.

De opener van de avond is ook een lokale krachtpatser, namelijk Inferum. Met wortels in de Metal Factory is dit een beest van een band, met technische death metal die het glazuur van je tanden doet trillen. Zanger Morrison de Boer houdt ervan om een showtje neer te zetten en is al rap bezig om het publiek lekker op te stoken. Het zelfvertrouwen van deze band zal in ieder geval niet snel te kort schieten, maar juist dat maakt ze een onwaarschijnlijke opwarmer die vooral zijn eigen ding doet. Naar eigen zeggen, zijn dat tegenwoordig ook sloopwerkzaamheden.

Inferum staat als een huis met een solide fundament van loodzware bas en slopende drums. De nodige groove zit er dan ook in, die soms vleugjes nu metal met zich mee brengt. Lekker verfrissend op de zaterdagavond dus.

Al tijdens de opbouw van Nervosa verschansen zich een aantal fans direct voor het podium met camera’s in de aanslag omkiekjes van zangeres Fernanda Lira te schieten. Later zijn dit ook degenen die met alle platen en cd’s in de hand de band opwachten. Een toegewijde fanbase dus. Een enkele jongeman is voora geinteresseerd om foto’s te maken op wat vreemdere momenten en is daarin zo toegewijd, dat het achterste van een vooroverbukkende roadie (incluis bijpassend decolleté) eveneens schouderophalend vastgelegd wordt. De zangeres ondergaat het goedlachs, maar er lijkt wat spanning te zijn omtrent de techniek. Daar valt overigens niets op aan te merken gedurende de show. Het is trouwens lekker koel in The Jack, maar dat verandert rap als de intro begint te draaien.

Gelukkig gaan we rap van start en dat is het moment dat de frontdame veranderd in een angstaanjagende furie. Haar podiumpresentatie doet denken aan frontmannen als Kronos, met die angstaanjagend grimas en intensiteit die je zelden ziet in het wat gezapige thrash wereldje. Het publiek gaat er lekker in mee en vermoedelijk kun je het hele optreden wel op YouTube terugvinden.

Maar Nervosa bestaat uit drie leden het is dat ferme gitaarwerk dat jankt, piept en snijdt door alles heen, wat het zo’n feest maakt. Prika Amaral staat een beetje uit het zicht en laat zich niet heel vaak in het spotlicht zien, maar legt toch de killer gitaarpartijen neer waar je u tegen zegt. Luanna Dametto is op de drums helemaal onzichtbaar, zeker als er wat rook de zaal in geblazen wordt. Maar ook dat continue rammelende ritme licht er perfect op. Nervosa is live als een machine, waar je beter niet met je vingers tussen kunt komen.

Het werk wat vandaag langskomt is vooral afkomstig van de nieuw plaat, de derde inmiddels van deze groep. Van vurige kneiters tot tracks om je vuist bij in de lucht te steken (en daar verwoed mee te bewegen), het zit er allemaal in bij Nervosa. Opvallend sterk geluid ook in The Jack deze avond. De charme van een show in zo’n zaaltje is echter de intensiteit en het intieme van een basgitaar die zo dicht naar je gezicht zwaait dat je net niet een flosbeurt krijgt met de snaren. Wanneer is de volgende?