Hier gaan we dan, de alweer 46^e editie van Nirwana Tuinfeest in Lierop. De programmeurs hebben weer hun best gedaan en een aantal internationale en nationale topbands weten strikken.
De eerste twee dagen doet Eindhoven Rockcity verslag. De derde dag staat in het teken van coverbands en een leuk familieprogramma.

Tekst & Foto’s: Nadia Hagen

Het festival begint met lokaal talent: Edelhout. De drie heren uit Helmond hebben hun kunnen dit jaar al bewezen en de Eurosjopper trofee van 2023 binnengesleept.De eerste 50 tot 70 bezoekers hebben inmiddels de weg naar de Multitude stage gevonden, een flinke tent die zeker tien keer zoveel bezoekers aankan.De heren zorgen meteen voor een knallend begin. Eind van de show vliegt confetti om onze oren. Krijsende gitaren en een zingende drummer warmen ons op voor de rest van de dag.

De tweede act, is meteen een grote naam. De Vlaamse heren van Ramkot hebben de afgelopen maanden zo goed als iedere Nederlandse zaal plat gespeeld. Zo hebben we hen ook afgelopen jaar samen met Sloper in de Effenaar mogen zien knallen. Ook vandaag hebben ze er weer zin in. De zonnebrand inmiddels op hun hoofd. Tijd voor een eerste biertje en een laagje zonnebrand.
Het veld staat al aardig vol en de hoofden knikken op de stoere rock beat. Er wordt geklapt en een eerste voorzichtige poging tot een moshpit ontstaat, wanneer de heren hits zoals “Fever” spelen.

We schuiven weer met z’n allen naar de andere kant, de tent in. Hier staan 3 Eyed Kids heel andere geluiden te maken. De muziek van de jonge heren is waarschijnlijk het beste te vergelijken met de new metal van Limp Bizkit of Rage Against the Machine in hun vroege jaren. Een hoop woede wordt eruit gegooid en krijgen we het f-woord voldoende te horen. Maar dat geeft niets, als je je voelt ‘als een alien’ is de verwoording wel begrijpelijk. Het is zweten geblazen in de tent. Wat een heerlijke bak herrie!

The Vices krijgen een herkansing na de programmering in 2021, een Corona editie die niet kon plaatsvinden. En ze hebben er zin in! De popklanken schallen over het veld. Een aantal trouwe fans staan vooraan elk woord mee te zingen en de rest knikt vrolijk mee of drinkt lekker een biertje of frisje. Inmiddels klotst het zweet van onze voorhoofden. Maar dat is zeker geen reden om rustig te blijven staan. Los met die voetjes! We wagen een eerste voorzichtige danspasje op deze vrolijke klanken.

Eindelijk is het tijd voor vrouwen power! Hier komen EUT, de Amsterdamse formatie met frontvrouw Megan de Klerk. Na zo veel mannelijk stemgeweld lijkt het publiek wat terughoudend. De tent is maar matig gevuld. Maar hallo, deze band heeft wat meer credits verdient! De band geeft alles. Ze swingen lekker en Megan draait om haar as terwijl we van haar prachtige stem genieten.

Ook bij de mainstage is het nu tijd voor een vrouwelijke act. Kovacs betreedt het podium met een verenpakje aan en een sigaret in haar hand. Het pak blijkt al snel veel te heet. In een expressieve performance die we van haar gewend zijn, brengt ze ‘Amy Winehouse – vibes’ naar Lierop. We staan lekker te swingen bij de zon langzaam ondergaande zon.

Ook een andere oude bekende betreedt het podium. Paceshifters mochten na 2017 weer het Brabantse weiland betreden. In de Multitude stage klinken stevige rockklanken van de drie jonge mannen. Zo langzaam wordt het tijd voor een hapje eten onder genot van het gitaarkrijsen op de achtergrond. Mooi hoor, zo een festival!

Ook deze heren kennen we al te goed. Peter Pan Speedrock zijn gelukkig weer bij elkaar, want we hebben zin in een ouderwets punkfeestje. En dat komt helemaal goed. Ze zijn het zeker niet verleerd. Het is bier gooien, crowd surfen en oude hits mee ‘zingen’ geblazen. Ook Dikke Dennis is weer van de partij. Respect voor al die mensen vooraan die hem bij het crowdsurfen omhoog hebben gehouden! De moshpit neemt inmiddels ¼ van het veld in beslag. Wat een feestje!

Helaas een eerste teleurstelling op deze eerste festivaldag. Fotografen zijn vooraan niet toegestaan bij Kraantje Pappie. Maar niet getreurd, vanuit het publiek kan ook zo menigeen mooi plaatje geschoten worden! Het publiek heeft geen last van deze teleurstelling. Vooral jong, maar ook menig +30er weet van het feestje te genieten dat Alex van der Zouwen weet te bouwen. “Welkom in de feesttent” met minstens 40 mensen die op andermans schouders zitten en drankjes die om de haverklap de lucht in gaan. Het is inmiddels ouderwets stampvol. Iedereen wil een dansje doen en door zijn knieën zakken.

De eerste dag komt zo langzaam tot een einde, nog maar één optreden en dat is niemand minder dan Wolfmother! De Australische heren (of ja, heer, want het is frontman Andrew Stockdale met Paceshifters als backing band) hebben vorig jaar bij het festival ‘Come as you are’ in de Effenaar al een keer laten zien hoe een fatsoenlijk classic rock optreden hoort uit te zien. Een ook deze keer laten ze ons niet in de steek. Het lijkt wel alsof ze alle energie van de afgelopen 3 jaar hebben opgespaard, want in 2020 zouden ze ook gespeeld hebben. Ja, ja, weer zo’n Corona editie die niet door kon gaan. Nu maken ze het helemaal goed. Met een krijsende gitaar, een wapperende bos krullen is het tijd voor de “ride on the white unicorn”. Ook is hun grootste hit “Mother” uit de jaren 90. De heren laten zien dat ze nog steeds actueel zijn.

Wat een fantastische eerste dag van deze 46^e editie Nirwana tuinfeest. Een bijzondere dank aan de crew die zo goed voor de pers heeft gezorgd met een klein tentje en een koelkast vol frisdrank. Dat wordt enorm gewaardeerd!
Op naar dag 2!