De naar hiphopmeisje vernoemde storm Ciara deed erg haar best om bezoekers weg te houden bij de aftrap van Nona’s eerste échte eigen clubtoer. Desondanks maakt de kleine zaal van de Effenaar een goed gevulde indruk. Met wat minder robuust weer had zomaar het bordje uitverkocht op de deur kunnen hangen. Niet zo vreemd als je bedenkt dat Nona al indruk maakte met de fraaie songs ‘Sleeptalking’ en ‘Givin’ It all’. Maar sinds afgelopen najaar is er dus een heus debuutalbum en nu dus die eerste échte clubtoer.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Patrick Spruytenburg

Maar voordat Nona start is het eerst de beurt aan de uit Hasselt afkomstige Sevens. Gewapend met laptop en akoestische gitaar brengt deze Vlaming zijn songs ten gehore. Het meest indruk maken ‘Déjà Vu’, een song waarmee hij naar eigen zeggen zijn vorm vond en het geheel akoestisch gespeelde ‘What If’. Maar na een half uur en een zevental songs is het de beurt aan Nona. Of zoals Sevens het zelf zegt: “Nona mag het wegnemen.” Het blijft een leuke taal dat Vlaams.

Met haar woeste haardos en gehuld in robijnrood rokje en basic wit t-shirt met daaronder een paar zilverkleurige Dr. Martens trapt Nona zonder veel plichtplegingen af met ‘It’s Alright’. Het zet gelijk de toon. Want hoewel de veelvuldig met Amy Winehouse vergeleken Nona waarschijnlijk niet het mode-icoon gaat worden die de Britse was tijdens haar leven. Valt er op haar fraaie stem heel weinig af te dingen. Bovendien heeft ze er zin in nu blijkt dat zoveel mensen de storm getrotseerd hebben. Al bij tweede song ‘Addicted’ roept ze: “Laten we een feestje bouwen. Ja toch?”

En dat feestje komt er. Al is het nog wat aarzelend nu het publiek kort voor aanvang nog uit hun laatste verschoning gewaaid is. Maar al bij haar meest recente single ‘Daisy Dukes’ heeft ze de eerste meezingers op haar hand. Er is echter ook ruimte voor voor fraaie ingetogen liedjes. Zoals ‘Say You Will’. Op het album een fraaie ballad met mierzoete strijkers, live nog net een tikkeltje intiemer met alleen haar bassist die de melodielijn speelt.

Maar echt emotioneel wordt het als ze ‘Albatross’ aankondigd. Een naar de gelijknamige Fleetwood Mac-song vernoemd liedje dat ze opdraagt aan haar overleden vader. Bij die aankondiging schiet er een brok in haar keel en komt ze een momentje lastig uit haar woorden. Maar ze herpakt zich en ze zegt: “deze is voor pappa, en ik wil ook heel graag proosten met jullie op pappa.” Na een bemoedigend applaus voegt ze er daar nog aan toe: “Hij hield heel erg van Jack Daniels maar dat heb ik nu dus niet, dàt zou wel lekker zijn… Maar toch, deze is voor pappa.”

En natuurlijk staat na afloop van emotionele uitwringer ‘Albatross’ die Nona, met gesloten ogen zingt, er een glas Jack Daniels voor haar klaar op het podium. Zo komt het met dat proosten toch nog helemaal goed.

Waar het ondanks de storm én alle emotie ook mee goed komt is met deze eerste show van haar eerste echte clubtoer. Want de fraaie songs ‘Givin’ It All’ en ‘Sleeptalking’ heeft ze voor het laatst bewaard. Maar na toegift ‘Jenny’ is het helaas toch echt afgelopen. Wij (het publiek) mogen de storm weer in. Maar na zo’n optreden waar bij tranen vloeiden de whiskey van hand tot hand ging en er op dierbaren geproost werd kan zo ’n beetje storm er ook nog wel bij. Ciara is waarschijnlijk snel vergeten. Nona niet. Die maakte vanavond het meeste indruk.