Op vrijdag 18 april dropten Woody Veneman & Truus de Groot Zonder Rafels Geen Ziel, hun ode aan de bruine kroeg en de zogenaamde “dive bar”. Dat doen ze niet zoals bij een album-release gebruikelijk is met een optreden op een podium, maar met een heuse kroegentocht. De benodigdheden daarvoor zijn een fiets, een fietskar met soundsytem, een sampler en twee gouden microfoons (Lee Towers eat your heart out). De aftrap vindt plaats bij Café Caravelle op de Geldropse weg. En de tocht zal vandaag verder via Tapperij De Bierelier, Altstadt, Stacey’s, La Folie, Café Bommel, Café Wilhelmina, ’t Vonderke en De Gouden Bal lopen, om uiteindelijk te eindigen bij ’t Rozenkopje. Misschien wel de meest fancy bruine kroeg die Eindhoven rijk is.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s: Theo Visser

Woody, Truus en hun gevolg bestaande uit Wim Heere, Imke Sloos & Parker Hertzberger (bouwer van de fietskar en het soundsystem), arriveren een paar minuutjes te laat. Waardoor een groot de van de deelnemers aan de karavaan zich al verzameld heeft en de eerst biertjes al in de rondte gaan nog voordat er een noot gespeeld is. Cash only bij de Caravelle overigens. Aan nieuwlichterij doet deze kroeg niet.

Als iedereen voorzien is trappen Woody & Truus af. Met album opener ‘Als de Muren Konden Praten’, een song die opgedragen is aan dierbare vrienden die inmiddels overleden zijn, gevolgd door ‘Bennekel Wals’ (een wijk die we vandaag helaas niet aan zullen doen) en ‘Caravelle’ een song die vernoemd is naar de kroeg en wellicht een van de droevigste maar daarom ook meest intrigerende songs op de plaat.

Omdat we vandaag op een strikt dieet van drie songs per lokatie staan, gaat de karavaan vervolgens alweer verder naar Tapperij de Bierelier, waar het zonnetje pas écht doorbreekt. En hoewel het terras van de Bierelier wellicht het meest vreemd aangelegde terras van Eindhoven is, zorgt het geheel toch voor een vakantiegevoel. De songs die hier gespeeld worden zijn ‘Zwaaideuren’, ‘Jouw Haat’, ontstaan op het terras van de Bierelier, en ‘Poentje’.

Hierna trekt de karavaan al weer verder naar de Altstadt, waar ‘Stratums Eind’, de ruigste song van het album, een alarm triggert en zo voor een extra “topping” op de song zorgt. Gelukkig stopt het alarm op het moment dat Wim Heere ‘Zonder Rafels Geen Ziel’ praatzing in de beste Björn van der Doelen-traditie. Terwijl Truus de koortjes met extra veel galm voor haar rekening neemt. De laatste song van deze passage heet ‘Sluitingstijd’ heeft een diep-meewarige sound.

Bij de volgende stop, de volgens Woody altijd iets te luide levenslied-kroeg Stacey’s, neemt Imke de thin whistle in ‘Donkere Wolk’ voor haar rekening en houdt ze na dat live gespeelde intro een bord met het refrein omhoog zodat iedereen mee kan zingen. 

Deze vierde stop betekent ook dat met ‘Donkere Wolk’ alle liedjes van de plaat één keer gespeeld zijn. Een slimme zet. Omdat de liedjes bij de kroegen die we nog aandoen voor een derde, of zelfs vierde keer gespeeld worden. Kunnen mensen op ieder moment af- of aanhaken bij de vrolijke karavaan.

Dat betekent niet dat het bij iedere volgende lokatie een herhaling van zetten wordt. Want iedere lokatie heeft toch zijn eigen sfeer. Bij La Folie raak ik kort aan de praat met Wim Heere, schrijver van de titelsong. En hij vertelt dat het oorspronkelijke idee was om een album over zogenaamde “dive bars” te maken. Kroegen met minimale inrichting en een cash only policy, een plek waar mensen niet komen voor de gezelligheid maar enkel om hun zorgen te verdrinken. Van dit idee werd al snel afgeweken en uiteindelijk werd het album een ode aan de bruine kroeg. Wim, zelf een markante zestiger met doorleefde kop. Straalt in alles uit dat hijzelf ook niet vies is van een drankje op zijn tijd. En mocht je daar al aan twijfelen dan spreekt de kopstoot die hij net besteld heeft boekdelen. Maar ondanks de thematiek van de titelsong, bewijst de vrolijke twinkeling zin zijn ogen dat hij toch meer op zijn plek is in een gezellige bruine kroeg dan in een archetypische dive bar.

De volgende stop is Café Bommel. Een pareltje van een bruine kroeg in de wijk de Bergen waar de nouveau riche van Eindhoven de buurt inmiddels overgenomen heeft. Dat betekent helaas ook dat de prijzige SUV’s die zich door de menigte heen proberen te wurmen meer aandacht opeisen dan het optreden van Woody & Truus. ’t Is een klein smetje op deze verder ongedwongen kroegentocht.

Om de hoek bij Café Wilhelmina is echter plek zat voor de fietskar met soundsystem. En de volle terrassen bij Wilhelmina en de aanpalende kroegen zorgen voor voldoende publieksparticipatie. Om de feestvreugde nog verder te verhogen en de enkele twijfelaar over de streep te trekken klimt Woody bovenop een terrasstoel om zijn toehoeders nog verder op te jutten. Het zorgt voor een terras dat uit volle borst meezingt met o.a. ‘Donkere Wolk’. Qua sfeer een hoogtepuntje op deze doortocht.

Via nog een stop bij ’t Vonderke en De Gouden Bal, waar het er volgens hetzelfde stramien aan toegaat belanden we uiteindelijk bij ’t Rozenknopje. Deze stop zou de grand finale van de tocht moeten worden. Waarbij alle liedjes nog een keer de revue passeren en waarbij ook terrasbezoekers van voorgaande kroegen opnieuw opduiken. Dit lukt ten dele. Negen van de tien liedjes worden ook écht daadwerkelijk uitgevoerd. Maar omdat niet de hele karavaan op de stoep past en een deel van het gevolg ook half op straat staat, blazen twee handhavingsambtenaren het feestje voortijdig uit. En zo heeft de rocker ‘Stratums Eind’ de twijfelachtige eer de grand finale te zijn van een hele fijne kroegentocht. Een kroegentocht waarbij niet alleen het bier rijkelijk vloeide maar ook uit volle borst meegezongen werd. Hopelijk hebben Woody Veneman, Truus de Groot, Wim Heere, Imke Sloots en Parker Hertzberger met hun initiatief de bruine kroeg weer een beetje (meer) op de kaart gezet.