Op vrijdagavond streden vier bands om de openingsplek op de derde editie van Dynamo Metal Fest. De winnaar van de band battle mag op hetzelfde podium spelen als Gojira, Testament en meer mooie namen.

Tekst Guido Segers | Foto’s Marc Koetse

Vorige winnaars van de band battle waren Facelifter en Extremities. Ook vandaag hebben we weer vier kandidaten op het podium staan. Niet het hoofdpodium wordt gebruikt, maar daar midden voor gaan de bands spelen. Met het lichtrack verlaagd, wordt de zaal zo een stuk intiemer.

Opener is Static. Het is de eerste show van de Metal Factory supergroep, met leden van Extremities, Destiny Potato, Awakening Sun en Sinbreed. De band speelt een stukje proggy alternative rock, met heel veel synths. Frontman Thimo Fransen kenden we al van de podiumfratsen met Extremities, maar ook met Static is hij nadrukkelijk aanwezig. Een gouden strot heeft die jongen, maar het rare gegiechel tijdens de intermezzo’s roept de vraag op wat hij gebruikt heeft. Het werk komt vooral te liggen bij de toetsenist, die als een bezetene op en neer vliegt tussen toetsen en laptop. Denk Alter Bridge, denk misschien nog wat meer prog. Als dit een eerste optreden is, dan kan dit nog wat worden.

Raven Called Sin volgt met een veel meer rechtoe rechtaan geluid. Zelf noemt de band uit Zoetermeer het Djent, maar de kracht gaat een beetje verloren in het geluid. Daardoor klinkt de band meer core met een brute slagkracht. Zanger Dylan Lammens staat intimiderend op de rand van het podium te brullen. De energie is voelbaar voor het podium, deze band staat namelijk lekker hard te werken en stampt er in een rap tempo knallende songs uit. Misschien is dan toch het geluid of de songs hetgene wat net niet genoeg pakt, want voor het slot van de set is de spanning wel een beetje op. Toch komt er ook nog een kleine mosh op gang, maar ook die is van korte duur. De potentie is er bij deze mannen, maar het kwam er nu niet helemaal.

Daarop volgt de stompende death metal van Illusionless. De band uit Leiden is een stapje verder dan de andere bands, won al een aantal wedstrijden en heeft de eerste plaat al een tijdje uit. Het is ouderwets ram- en beukwerk wat de band hier laat horen, maar dan wel zeer netjes uitgevoerd. Het geluid blijft een beetje op de vlakte echter en de spannende kant van Illusionless zien we deze kant niet. Wat we wel zien en horen is een band die keihard bikkelt en zich in het zweet werkt om een goede set neer te zetten en dat alleen al maakt het een prijzenswaardige optreden.

Tot slot zijn daar de Eindhovenaren van White Boy Wasted. Sinds hun eerdere optredens is het geluid duidelijk ontwikkelt tot een rauwer, sneller en vooral grappigere ervaring. Met titels als ‘The Only Hair Between Your Legs Is Supposed To Be My Beard’ zit je inderdaad in het spoor van Peter Pan Speedrock. Goed, muzikaal is dit niet het nieuwe Dream Theater, maar het drietal voelt het publiek goed aan en weet tussen de korte songs door ook telkens de bezoekers te betrekken bij het optreden. Een covertje van Herman Brood zit nog steeds in de set, maar ook dat heeft gewoon net een stuk meer pit dan voorheen. Het is duidelijk dat deze band zich helemaal thuisvoelt op een podium, welwillend publiek of niet.

Een vote door het publiek en een keuze van de jury volgt, waarbij één band gekozen wordt om te spelen op de pre-party en de ander Dynamo Metal Fest mag openen. Het is even wachten, maar met een biertje en een fijn muziekje is een half uurtje zo voorbij, waarna Sander Waterschoot de resultaten aankondigt.

Het is White Boy Wasted dat dit jaar Dynam Metal Fest zal openen. Static zal op de pre-party nogmaals hun kunsten mogen vertonen. Beide bands gefeliciteerd. Wij kijken er in ieder geval naar uit!