Er is een kans dat je deze release net al even aangezet hebt en denkt ‘da is toch ginne metal?’. Dat klopt, het is een geluid wat in de dungeon synth hoek ligt en dus erg dicht tegen de black metal aankruipt maar heel anders klinkt. De entiteit Our Dying Queen is mij verder onbekend. Er zijn enkele Reddit threads te vinden, maar verder laat de artiest zich niet kennen. Dat is typisch in het genre, dus laat dat ons niet weerhouden van een review. Wel vonden we een link naar Kabouter Games (coincidence much?) wat Dungeons & Dragons modules produceert. Uw schrijver is dus, als eternal DM zijnde (if you know, you know) geïntrigeerd.

Kleine intro, dungeon synth is inmiddels een heel eigen wereldje, waar vooral veel cassettes in omgaan (vandaar het design voor deze hoesjes) en wat Mortiis als startpunt kent (of als je verder terug wil Jim Kirkwood o zelfs Steve Roach. Vaak lijzige, spelonkige klanken met een primitief karakter, zonder (of soms met) een narratief erin. Het is sfeermuziek, en dat is ook wat Our Dying Queen hier laat horen.

De eerste release is ‘Uxor’s Lair’ en dat opent met subtiele toetsen op ‘Forest Path’, waar het avontuur van start gaat. De onheilspellende vibes komen op ‘Castle on a hill’, waar de muziek ons naartoe leidt. Effecten die lijken op gezang illustreren de kantelen en hoge muren. Hier wordt de muziek steeds dramatischer en onheilspellender, zeker op het imposante ‘The Entrance Awaits’, waar we vermoedelijk een mysterieuze poort zien. Het gezang zwelt aan, het zinspeelt op bovennatuurlijke ervaringen. Wat gaan we hier mee maken? Vervolgens stappen we af van het dungeon synthy geluid op ‘Tick Tock’, wat een Enya-pop-vibe pakt in een taal die in al mijn geekiness niet kan plaatsen. De synths worden hier ook wat vreemder, futuristischer zelfs. Maar daarna krijgen we de titeltrack en die is volle bak ondergrondse sferen en lage tonen, wat perfect is voor de spanningsopbouw. We sluiten af met een meer Roach’esque track ‘Spare The Dying’ (belangrijke spell, en als dit je stimuleert om D&D te gaan spelen, mij nie bellen voor DM’en).

‘Ebonleaf Wood’ pakt een hele andere koers met het middeleeuwse herberglied ‘Inside The Bronze Rat’ en het meer synthwavy, stuwende ‘Tracking The Beast’. Het is een ander geluid, wat meer de openheid zoekt die in notoire subgenres (ja die zijn er) als cosy synth en forest synth te horen zijn. Die termen zijn vooral een reflectie van een stemming. Zo past ‘March of the Trees’ niet direct onder één van de twee, het dreunende marcheerdeuntje klinkt veel te olijk daarvoor, maar vooral cosy synth biedt meer ruimte voor andere emotieve expressie. Maar denk ook aan acts als Fief en Hole Dweller. Afijn, dit wordt al met al vrij nerdy, dus gelukkig trekt ‘Impending Doom’ ons de kerkers weer in met een grauw, lijzig geluid. Ookheir vinden we een portaal, op ‘The Portal’, wat met de zelfde speelse tonen start, maar later veel meer een spacy Jean-Michel Jarré koers opgaat. Je weet wel, de droomvlucht bij dat stukje planeten. Toch wel mijn favoriet in die attractie, maar het is toch ‘In the Houses of Healing’ wat die eer krijgt op deze plaat. Een fragielere variant van de dungeon synth tune, met lichtvoetige keys en synthklanken die als ragfijn weefsel neerdalen op de luisteraar.

Genoeg over dungeon synth, maar het is wel een leuke collectie uit Eindhoven en zeker de moeite waard als je eens wil proeven van dit bijzondere genre. Beide releases zijn gratis te luisteren op Bandcamp.