Palais Ideal kan op een aantal dingen duiden. Enerzijds is het een sterk staaltje Franse individuele architectuur, vervaardigd door postbode Ferdinand Cheval (1879 – 1924) middels steentjes welke hij, in een tijdspanne van ongeveer drie decennia, langs zijn bezorgroute vond. Anderzijds is het tevens, mocht het u verbazen, een Eindhovense band/duo bestaande uit John Edwards en Richard van Kruysdijk. Eerder namen we al het album No Signal, de EP The Future Has Been Cancelled, uit 2017 maar oh zo passend voor de afgelopen 2 jaar, en de single Context Collapse onder de loep.

Vandaag is het de eer aan Negative Space, langspeler nummer drie. New wave en post-punk zijn de niches waarbinnen de band, nog steeds, opereert. Hoewel ondergetekende niet bekend was met eerder werk, kon na een eerste luistersessie referenties gevonden worden ‘grote jongens’ als The Human Leage, Editors en White Lies. Wat mij betreft tekenent voor de combinatie van de vintage sound en het meer moderne geluid van het tweetal. Daarnaast, en wellicht is het ijs hier wat glad, kwamen de clean vocals van (het oudere werk van) Fear Factory’s Burton C. Bell eveneens in gedachte naar boven drijven. Op dan plaat hè, laat daar geen misverstand over bestaan.

‘Negative Space’ telt 12 nummers en tikt bijna 53 minuten aan. Vanaf albumopener ‘The Overseer’ heeft de eerste helft van het album een wat dromerig en atmosferisch karakter, terwijl er vanaf het pakkende ‘Faintly Falling’ (track 6) er meer energie in de mix lijkt te sluipen. Zo getuige o.a. surf-achtige pingeltjes in bijvoorbeeld ‘Reject the Anaesthetic’, het meer uptempo ‘Anything for a Thrill’ en doet ‘The Voice of Reason’ ook wat aan TSLAMP van  MGMT denken.

Het ligt er, qua lengte, een beetje aan hoe je je post-punk het liefst geserveerd hebt: atmosferisch, met wat meer pit, of beide? Ikzelf neig naar de meer gepeperde variant. Zodoende voelt Negative Space met 53 minuten wat te ruim aan. Een nummertje of 2 minder had immers ook een verzadigd gevoel gegeven, al helemaal naar het einde toe.

Een alleraardigste derde worp kan dus geconcludeerd worden. Ik kijk ernaar uit om de heren binnenkort eens te aanschouwen in een zaal (zoals het Stroomhuisje) of in de buitenlucht tijdens één van de vele festivals welke onze omgeving hopelijk (nog) rijk is het komende jaar. In februari (fingers crossed) start de Duitse tour van de mannen. Veel succes gewenst en hopelijk tot in de nabije toekomst!