Na een flinke reeds optredens was het dan toch tijd voor een album. Palais Ideal, bestaande uit John Edwards en Richard van Kruysdijk, liet ons eerder kennis maken met hun kille wave klanken op ‘The Future Has Been Cancelled’. Voor hun full length ging het duo wederom de studio in en het resultaat is een kille plaat met herkenbare sound en bekend en nieuw werk.

Wederom gingen de heren de studio in bij Uwe Techert. In de Electropolis Studio in Brussel werd dus ‘No Signal’ geboren. De plaat werd gelanceerd in de Effenaar, waar opgetreden werd als support van dark wave legendes Clan of Xymox. Nu is het tijd voor een luisterbeurt van onzerzijds. De bekende elementen zijn nog altijd aanwezig, kille beats, nostalgie en een duiste goth randje.

Op ‘No Signal’ zet Palais Ideal een tandje bij in verhouding tot de EP. Grootser, meeslepender en bij vlagen nog een stukje killer. De nummers van de EP zijn ook hier terug te vinden, maar wel enigszins opgepoetst zo lijkt het. De muziek klinkt een tikje zuiverder op ‘Crossfade/Dissolve’ en ‘Stellar Mass’, maar dat kan ook de album ervaring zijn en dus puur perceptie. Afijn, de oldschool synth klanken zijn er gewoon en liggen nog altijd even lekker in het gehoor. De vocalen zijn lijzig, declamerend en helder vertolkt over een drijvend, stuwend basgeluid.

Opvallende track is ‘Funtime’, een nummer van Iggy Pop, geschreven met David Bowie. Daarin zat al de fascinatie voor de Duitse motorik van de krautrock in die tijd, dus Palais Ideal trekt het nummer naar zijn logische eindbestemming met kille elektronica. De nieuwe nummers pakken vooral door op de sterke punten van het duo, maar verkennen ook nieuw terrein. De droge beat op ‘Seen Missing’ met speelse keyboards laat een rijker geluid horen bijvoorbeeld, waar de spanning van de grommende bas wordt onderbroken. ‘A Black Noise’ krijgt een extended versie op deze release, met de herkenbare nerveuze melodielijnen en donkere vibe. Niet alles werkt helemaal perfect. Het rigide geluid zou wat meer onderbreking kunnen verdragen.

‘Invisible Eye’ zet ‘m even in volle vaart, met een gedreven, intens nummer. De zang is commanderend en sterk, stuwend tot het slot. Dan nemen we afscheid van dit album met het opvallende ‘No Signal’. Een slepende, trage outro vol melancholie en zonder de voortjakkerende beats. Als slot komt de muziek geheel tot stilstand. Geen signaal meer.