Primordial wankelt in de Effenaar
Het is maandagavond. Of tweede paasdag, wat jouw levensovertuiging je dan ook moge vertellen, het is ook tijd voor de Heathen Crusade in de Effenaar. Een line-up met het Ierse Primordial, het Finse Swallow The Sun en het Luxemburgse Rome. Daar zijn we bij.
Foto’s Paul Verhagen | Tekst: Guido Segers
Het is opvallend leeg in de zaal en dat is jammer, want dit is een hele mooie package voor de fan van verstaanbare vocalen, (neo)folk en drama. Althans, het was nog mooier geweest als Naglfar niet was afgehaakt. De band uit de hardcore hoofdstad van Zweden (die dan wel melo-black-death maakt) haakte af vanwege logistieke problemen.
Om 19.00 trapt Rome af. Het project van Jerome Reuter is tegenwoordig wel een beetje de gouden standaard voor neofolk bands. Marsmuziek, onduidelijke politieke statements, grandeuze halen, maar ook goede teksten. We mogen Rome dan ook de schuld geven voor een heel arsenaal ongeinspireerde pruts-neofolk bands, maar dat heeft Jerome vast ook nooit zo gewild. Het nadeel van een echte studio-band, is dat je live altijd een compromis hebt. De drums worden snel repetitief en de bar chimes als vast slotelement van elk nummer lijken bijna een soort contractueel dingetje te zijn. Toch weet Reuter te boeien met zijn overtuigingskracht en later in de set de nodige variatie. De track ‘Achtung Baby!’ is het slot, waar op plaat Alan Averill van Primordial ook op meezingt. Die zien we niet en snel zal blijken waarom (hoewel ik niet weet of hij anders ook mee zou zingen, het zou leuk zijn dacht ik zo).
Swallow The Sun is zo’n band waar je als 16-jarige verliefd op kan worden. Het bassy, cleane gezang, met de strakke sound van de band doet een beetje denken aan het dramatische geluid van de Peaceville Three en alle bands die daarop lijken. Dat is vooral het latere werk van de Finnen, wat allemaal net wat toegankelijker is en daardoor niet minder goed maar ook soms wat voorspelbaar. Misschien is het meest tekenend dat de laatste plaat ‘Moonflowers’ heet en de backdrop letterlijk versierd is met een plaatje van de maan en een paar bloemen. Voor mij belichaamt dit het geluid van Swallow The Sun, wat echter op de oudere, rauwere tracks los komt en uit dat stoīsche keurslijf komt.
Primordial is een band die live nooit teleursteld. Het imposante vocalenwerk van Alan Averill is normaal hetgene wat de set draagt en het valt dan ook vrij snel op dat hij delen van zijn teksten weglaat. Sterker nog hij slaat al z’n grunts over en ineens valt er een gat in de set. Het bezielende, wat songs als ‘Where Greater Men Have Fallen’ zo groots maakt, mist. Averill is ziek en dan kan eigenlijk niks in de set van de Ieren dat nog echt redden. Hij vecht zich door een aantal nummers heen en op een nummer als ‘The Mouth of Judas’ is bij vlagen de normale brilliantie te horen. We komen ergens in de set op het punt dat Averill ook toegeeft dat het niet gaat, dat hij ziek is en op tour, wat met een schema als dat Primordial nu heeft, onmogelijk is.
De tour zelf was al uitgesteld, en er moest vervangend personeel geregeld worden, dus eigenlijk is het knap dat we vandaag een show hebben. Gelukkig weet het publiek Averill te inspireren met wat geroep. Of ja, ik weet nooit of mensen hem nu boos maken of wat, maar tijdens ‘To Hell or the Hangman’ komt er wat vuur in de wervelende pagan metal. ‘Coffin Ships’ draagt hij vervolgens op aan Ukraine, vanwege de link tussen de Holodomor en de hongersnood in Ierland een eeuw daarvoor. Maar stiekem zal het alles te maken hebben met het hier en nu. Wonder boven wonder krijgen we dan, na wat panisch hertunen van de gitaristen, een nummer dat niet op de setlist stond, namelijk ‘Heathen Tribes’. Beetje zeuren kan helpen dus, en eigenlijk is dat vanavond het hoogtepunt en niet het daaropvolgende ‘Empire Falls’. Hulde voor Primordial dat er toch staat, maar toch was dit de eerste keer dat de band niet kon leveren.
Follow Us