Of het komt omdat dit een door corona verschoven show is, het aanbod te groot is de laatste tijd of dat iedereen aan het stemmen is op deze verkiezingsdag, weet ik niet, maar druk is het niet in de kelder van Dynamo. De bezoekers bestaan met name uit jongere mensen, gehuld in shirts van bands als Silverstein en Bad Omens of met een mooie emo gekleurde haardos.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Gerrit Smalbrugge

 

Ik zag Psycho Village al eens eerder in het voorprogramma van Alex Band of The Calling in de Effenaar. Dit keer zijn ze on tour met een heel andere band. Het geluid van deze Oostenrijkers, een mix van alternatieve gitaarmuziek met een vleugje pop en electronica, past ook wel bij bands van verschillende genres. Het zit ze alleen niet mee vanavond. Niet alleen produceert zanger/gitarist Daniel’s gitaar even vreemde geluiden, hun laptop geeft ook de geest waardoor er maar korte tijd video’s op het scherm achter ze kunnen worden geprojecteerd. De technische problemen worden door Daniel, gehuld in een misschien net iets te cool leren jasje, aangegrepen om wat grapjes te maken. Zo liegt hij ons voor door te zeggen dat bassist Joe zijn ‘’ding dong’’ heeft laten piercen tijdens de tour. Zijn verschillende verhalen en publieksinteractie geeft hem wel wat sympathieks. Helaas komen sommige verhalen niet helemaal aan, zoals die over hoe hij in een douche bijna ‘’aangerand’’ werd door een hand onder de douchedeur. Een verhaal wat het publiek eerder wat ongemakkelijk dan aan het lachen maakt. Ook is het wat pijnlijk als zijn vraag of ze ‘Symphony’ moeten spelen maar door een enkele persoon direct positief wordt beantwoord.

Hulde wel voor hoe Daniel met hulp van bassist Joe het publiek naar voren en aan het klappen weet te krijgen. Ze weten het publiek ook ‘I-I’ te laten scanderen, een prima inleiding voor één van hun beste nummers, ‘Unstoppable’. Er wordt goed gebruik gemaakt van het podium, diverse keren ruilen Daniel en Joe van plek in pogingen om de energie hoog te houden. Naast het podium maakt Daniel ook gebruik van het midden van de zaal waar hij het laatste nummer ten gehore brengt.

Dat het publiek vooral is gekomen voor Eyes Set To Kill blijkt wel uit hoe het in grote getale dichter bij het podium komt staan. De Amerikaanse melodic metalcore/post-hardcore band werd in 2003 opgericht door zussen Alexia en Anissa Rodriquez. Laatstgenoemde is even uit de band geweest, maar is kortgeleden weer teruggekomen om te bassen. De podiumpresentatie is ontspannen, vriendelijk en down to earth. Alexia weet indruk te maken met hoe ze haar zangpartijen prima weet te combineren met haar gitaarspel. Hoewel ik verwacht had dat dit live iets meer zou knallen dan op de plaat blijft er toch een zweempje van een pop geluid om de band heen hangen.

Het plan het nieuwere ‘Face The Rain’ (met op de plaat gastvocalen van Light The Torch/ex-Killswitch Engage zanger Howard Jones), te spelen wordt even uitgesteld ter faveure van wat ouder werk. Dit omdat, zegt Alexia lachend, ‘Howard Jones er nog niet is’. Het oudere werk wordt door het publiek even enthousiast ontvangen als het nieuwere.

Omdat drummer Freddie vandaag, vanwege werkverplichtingen, zijn voorlopig laatste dag als tour drummer heeft van Psycho Village wordt hij door Alexia het podium op geroepen waar hij even in het zonnetje wordt gezet nog. Een sympathiek gebaar! Diezelfde sympathieke indruk weet de band te maken door met alle fans nog even uitgebreid op de foto te gaan na afloop van de wat korte set.

Een avondje waarbij de bands me wellicht muzikaal minder wisten te overtuigen, maar zeker wel als persoon.