Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 14 september 2024

Scroll to top

Top

Rejoice in Moribund – Equality through Obliteration

Rejoice in Moribund – Equality through Obliteration
Maurice van der Heijden

Review Overview

Score
8.5
8.5

Zwartgallig

Dieper dan menig doucheputje

Er zijn in het Eindhovense ondergrondse circuit nog genoeg eigenzinnige klootzakken die vanuit creativiteit hun ei (of meerdere eieren) kwijt willen. In doom en black metal zijn dat soort projecten schering en inslag. Nu had 2022 al Kreyll die met een Black Metal tape debuteerde. Zie review hier.

Maar ook funeral doom wordt gemaakt in Eindhoven. Zelfs al een hele tijd terug. ‘Demonic Aftermath’ werd grotendeels eind 2006 opgenomen maar pas onlangs op de bandcamp gezet. In 2020 en 2021 is in de huidige bezetting opgenomen en Rejoice in Moribund heeft die twee nummers op tape geknald. Daar ben je dan gelijk 40 minuten zoet mee. De drie leden hebben in de hoogtijdagen van het wel bekende coronavirus twee tracks geschreven waaruit weinig hoop valt te ontwaren. De titels ‘Equality through obliteration’ en ‘Behind the plutonium mist a brighter future shines’ zijn net zo donker als de muziek en het hoesje. Qua stijl zit het trio in de richting van Evoken en soms wat oude Esoteric, het loodzware donkere geluid gaat soms richting death/doom metal en de loodzware grunt gaat dieper dan menig doucheputje. Rechtstreeks uit het riool dus waar ook de venijnige martel schreeuwen vandaan komen. Die komen uit het niets naar boven borrelen om de luisteraar bij de les te houden.

Het label Dying Sun zag wel brood in dit onheilspellende stukje Funeral Doom. Het moet gezegd worden dat de twee tracks de spanning vast houden. Per track zo’n 20 minuten is knap; de luisteraar moet (of hij wil of niet!) halsreikend wachten wat er volgt als de riff uit is gezoemd. In dit genre is de wachttijd nadat de riff is aangeslagen minstens zo belangrijk als de riff zelf. Alles voor de uitzichtloze sfeer!

Gelukkig komt er soms een (relatief gezien!) uptempo riff aanwaaien waar zelfs wat melodie in zit. Een goed voorbeeld is de passage halverwege  kant A op de tape. Het is de aanzet voor het slotstuk wat begint met een akoestische gitaar tokkel. Genadeloos gaat het over in “crushing doom”. Tergend langzaam alsof er geen einde komt; even terug voelen hoe het was om in een lockdown te zitten.

Dit is niet voor de vrolijke mens geschreven maar wie graag ondergedompeld wil worden in een stukje miserie raad ik dit werkje van Rejoice in Moribund ten zeerste aan. Beter ga je het niet krijgen op Eindhovense of zelfs landelijke bodem. Te beluisteren op bandcamp of te bestellen bij Dying Sun Records.