Jordi de Backer staat bekend als ROZJE. Hij schrijft liedjes, speelt ze ook en studeert ervoor aan het Rock City Institute. Binnenkort studeert Jordi af aan de opleiding en hoopt hij zijn weg te vervolgen aan de Rock Academy.

Wij vonden het wel tijd om eens wat meer over ROZJE te weten te komen. Dus hieronder vindt je dat. Over Green Day, je weg en jezelf vinden en persoonlijke groei. Wij geloven er in ieder geval in bij deze jongeman.

Rozje

Zou je om te beginnen jezelf even voor willen stellen voor de mensen die je nog niet kennen?

Mijn naam is Jordi de Backer, oftewel ROZJE. Ik ben vocalist, gitarist en songwriter en studeer deze maand af aan het Rock City Institute in Eindhoven.

Hoe is het bij jou eigenlijk allemaal begonnen met de muziek? Wat zijn je inspiraties?

Het begon allemaal op het moment dat ik voor het eerst Green Day hoorde toen ik 13 jaar was. Ik zag hun show ‘Bullet in a Bible’ en dacht, dit wil ik ook. Vervolgens kwam ik op de middelbare school in aanraking met muziekinstrumenten tijdens de muziekles en krijg ik van onze heilige man op 5 december mijn eerste akoestische gitaar. Daarna volgde al snel het zingen toen ik in m’n eerste coverbandje ‘DayBreak52’ zat.

Je bent begonnen in Tsar Bompa, maar vervolgens met je eigen project begonnen. Hoe ben je bij de ene begonnen en hoe heb je vervolgens besloten om verder te gaan?

Tsar Bompa is voortgekomen uit DayBreak52. We besloten om eigen muziek te gaan maken en we wilden een hele nieuwe kant inslaan. Na 3 jaar Tsar Bompa en 2 EP’s verder voelde ik aan mezelf dat er iets niet lekker zat. Ik speelde bij m’n beste vrienden in de band maar toch klopte er iets niet voor m’n gevoel. Dat bleek uiteindelijk de muziek te zijn die we maakten. Na een half jaar strugglen met mezelf en meerdere gesprekken zijn we uiteindelijk als beste vrienden uit elkaar gegaan en ben ik mijn eigen weg gegaan met ROZJE. Om zo m’n eigen pad te zoeken.

Je hebt ook nog eens als Red Sheeran opgetreden, hoe ben je daar mee begonnen?

Na het horen van zijn nummer ‘You Need Me, I Don’t Need You’, was ik zo onder de indruk van hem en zijn loop-kunsten, dat ik besloot een loop-station te kopen en zijn muziek te gaan spelen. (een loopstation is een sampler waarmee je live zelf lagen op kan nemen en zo een soort live backingtrack kan creëren). Bovendien vond ik zijn eerste album ‘+’ in z’n geheel erg tof en vond ik zijn verhaal tot op dat punt heel erg inspirerend.

Zover ik het heb kunnen volgen ben je eerst in je uppie gaan spelen. Had je dat nodig op dat moment?

Eerlijk gezegd wist ik op dat moment niet precies wat ik nodig had. Ik wilde mijn eigen pad vinden en m’n eigen sound zoeken. Uiteindelijk ben ik achteraf heel blij dat ik dat alleen heb kunnen doen. Ik hoefde met niemand rekening te houden en kon mezelf uren bezig houden met het creëren van nieuwe partijen en nummers.

Je werkt nu wel met een band met jongens uit Tsar Bompa, Tjalling en Dondersteen onder andere. Maak je nu ook muziek als band of blijft het toch jouw kindje?

Zie het als een co-ouderschap. Zij helpen me bij de opvoeding van m’n kindje. Dat zie je ook terug op het podium, je ziet dat het mijn kindje is, maar toch klinken we als een band. Dit was ook precies waar ik naar opzoek was. Ik heb altijd de term ‘singer/songwriter’ proberen te vermijden omdat bijna elke frontman van een band dat bijna is en ik vind het niet tof dat dit tegenwoordig als een soort genre wordt geprofileerd. Bij de try-outs, die ik hield voor het zoeken van bandleden, heb ik juist gezocht naar mensen die me meer konden geven dan een sessiemuzikant zijn. Ik zocht naar een band waar ik een muzikale en persoonlijke band mee kon opbouwen. En die heb ik zeker gevonden.

Hoe zou je zelf de muziek van Rozje omschrijven?

Ik omschrijf m’n muziek zelf vaak als Dream Wave. Mijn invloeden liggen vooral in de jaren 80, bands als The Cure en Lloyd Cole and The Commotions luister ik dagelijks. Maar daarnaast wordt ik ook door veel dromerige bands van nu geïnspireerd zoals DIIV en Real Estate. Daarnaast wordt ik ook heel blij van de Jizz Jazz van Mac Demarco.

Je studeert aan het Rock city Institute. Kan jij een beetje een beeld geven van hoe zo’n opleiding er uitziet voor iemand die zelf al genoeg op de planken staat en waar jij echt van leert tijdens je tijd daar?

Rock City is een redelijk vrije school waar je zelf de kar zal moeten trekken. Zoals het ook werkt als je na het Rock City Institute in de muziekwereld terecht komt. Naast het feit dat ik van alle verschillende lessen heel erg veel heb geleerd, kan ik met zekerheid zeggen dat ik vooral mezelf als persoon heb gevonden de afgelopen 3 jaar. Zowel muzikaal als in m’n persoonlijke leven. Dat is sowieso iets wat ik iedereen mee zou willen geven, niet alleen muzikanten. Ga opzoek naar jezelf, ga daar achterstaan en ga doen in je leven wat je het liefste doet. Of dat nou muzikant, kunstenaar, politicus of vuilnisman is, dat maakt niet uit. Zolang je maar gaat voor de dingen waar je in gelooft en waar je van droomt.

Ik krijg het idee bij veel van je werk dat jij jezelf erg serieus neemt als muzikant, maar als artiest ook weer niet. Hoe sta je daar in?

Hahaha, ja de vraag zegt het al. In de naam ROZJE en ook Red Sheeran zit een bepaalde humor. Maar ik ben inderdaad erg serieus als muzikant.

Mijn droom is om met muziek geld te verdienen en daarnaast zover mogelijk te komen met mijn eigen muziek. Ik zie Tribute Acts als Red Sheeran, en sinds kort ook Queens of the Stone Age, als een investering in mij als muzikant én artiest. Van elk optreden leer je weer, ook als je niet je eigen songs speelt. Bovendien kan ik, door juist die dingen erbij te doen, meer investeren in m’n eigen muziek. Ik denk dat je als artiest niet alleen achter je eigen werk moet staan maar ook moet kunnen genieten van de kwaliteit van andermans werk.

Je album wordt in 2018 verwacht. Inmiddels is er wel een demo uit. Hoe ga je te werk in het maken en schrijven van een plaat?

Momenteel ben ik samen met m’n band veel aan het schrijven. In de zomer wordt het zaak om pre-producties te maken en ervoor te zorgen dat we de studio ingaan met de kennis en het beeld van hoe de plaat zal moeten klinken, welke songs erop komen en hoe we deze precies gaan vormgeven.

Daarbij vind ik het persoonlijk erg belangrijk dat je niet alleen de beste songs uitkiest daarvoor maar ook zorgt dat de plaat een verhaal heeft en dat we de songs kiezen die het mooiste geheel vormen.

Wat kunnen de mensen verwachten van het album?

Het wordt een plaat met een duidelijke knipoog naar de jaren 80. Maar daarnaast zal je ook duidelijk horen dat de plaat in 2017 is opgenomen. De songs gaan vooral over mijn persoonlijke leven, maar dan zo verwoord zodat niet alleen ik er wat bij voel, maar ook het publiek.

Wat voor toekomstplannen heb je met Rozje, maar ook daarnaast als muzikant?

Met ROZJE wil ik, na het uitbrengen van m’n eerste plaat, mijn muziek aan heel Nederland te laten horen. Daarnaast ben ik in de achtergangen al bezig met een heel plan voor de komende tijd, dit staat op dit moment in de  grondverf.

Volgende jaar hoop ik te studeren op de Rock Academie in Tilburg waar ik auditie zal doen voor de richting ‘Songwriting’. Ik zal m’n tribute acts blijven doen en ben sinds kort ook in zang en songwriting les gaan geven. Kortom genoeg te doen. Op naar een leven als muzikant.

Als je jouw muziek zou moeten vergelijken met een gerecht, wat zou het dan zijn en waarom?

Guacaroni, dit is macaroni met een Mexicaanse saus bestaande uit: gehakt gebakken in sojasaus, paprika, uit, mais, sourcreme, guacamole, en kaas. Rare combi maar zo lekker!

Mijn bandleden komen allemaal uit verschillende hoeken maar samen is het, net als de Guacaroni, een ontzettende lekkere combo.

Is er iets wat ik ben vergeten te vragen, maar wat je wel kwijt wilt nog?

1 Juni studeer ik om 21:00u af in de EFFENAAR. Ben je benieuwd naar ROZJE, dan kom vooral even een kijkje nemen want het is GRATIS.

Keep the goodvibes, en bedankt Guido voor het interview! LIEFDE <3