S.T. Cordell is geen onbekende in Eindhoven met o.a. leden van Woody & Paul en Droste Effect in de gelederen. Het collectief is in 2007 gestart met als missie om analoge dans muziek te maken met standaard rock instrumenten. Dat was een succes aldus de biografie. In 2016 is de S.T. Cordell motor wederom gestart met optredens en een 12”op het eigen label Zesde Kolonne.  Live wordt het concept in een cirkel opgesteld  met synthesizers, laptop, drumstel, drumvaten, drumpad en uiteraard een microfoon voor de zang. Als ik de verhalen mag geloven moet dat overweldigend zijn. Op 12 oktober ga ik het meemaken want dan wordt de nieuwe 12” gepresenteerd in de Effenaar tijdens de show met het Japanse Minami Deutsch en Acid Mothers Temple.

Ter voorbereiding heb ik de schijf van vorig jaar nog eens beluisterd en wat me toen al opviel is dat de beat (waar alles om draait in dansmuziek) nergens opgefokt is of de luisteraar dwingt om mee te gaan in de fraaie geluidskunsten van S.T Cordell. Twee nummers van plus 10 minuten worden dan een opgave. Laten we dat euvel weg dan komt als grootste vergelijking de fantastische instrumentale kraut/postrock band Maserati als eerste in beeld. De Eindhovenaren gooien er dan nog zang over heen die overigens niet altijd helemaal lekker in het geluid past maar goed smaken verschillen.

Door naar 2017. Lighttown Fidelity brengt het vinyl uit en Monumentum zorgt voor de download van twee frisse nieuwe tracks van wederom ruim 10 minuten. Wat gelijk opvalt in opener ‘Frère Jacques’ zijn wederom de slappe drum partijen. Nergens gaan die knallen en nergens hoor je terug dat vingers kapot zijn geslagen op de drumvellen. Dan kunnen de fraaie geluidskunsten en melodielijnen nog  zo vernuft zijn opgebouwd (erg goed is de retro jaren tachtig twist aan het einde) nergens voel ik de energie en opwinding die dansmuziek zoals techno laat horen. Dan kun je hard roepen wij maken ‘analog dance music’ maar als de beat nimmer gaat knallen is dit een statement dat niet waargemaakt wordt.

Get High begint zwoel en relaxed met tribal-achtige drums. Als de zang op komt hoor ik: “You must always be high. Everything depends on it. It is the only question…”. Behalve dat deze tekstregels het niveau schoolband niet ontstijgen vallen de zanglijnen net tussen het wal en schip. Goed bedoeld maar het ritme aanvoelen doen ze net niet. Het is een heerlijk nummer om thuis op de bank te chillen met genotsmiddelen in handbereik maar gedanst gaat er niet worden. Het tempo blijft daarvoor te laag en de climax komt er ook niet.

Begrijp me niet verkeerd; de melodieën en spacy synthesizer trucjes mogen er zijn maar godverdomme een strakke harde beat is essentieel om de opgelegd doelstelling te halen. S.T. Cordell blijft te lang in kabbelend water hangen om echt te imponeren. Laten we hopen dat op 12 oktober dit wel gaat gebeuren maar dan moeten de drumvellen en -vaten toch echt harder gegeseld worden om de term ‘analoge dans muziek’ waar te maken.