Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 17 september 2024

Scroll to top

Top

Fuzzy riffs bij Supersonic Blues en Nightstalker bij Club Void in De Effenaar

Fuzzy riffs bij Supersonic Blues en Nightstalker bij Club Void in De Effenaar
Jochem van der Steen

Donderdagavond, dus tijd voor Club Void, het kleine zusje van het cult festival Into The Void. Onder deze vlag programmeren De Effenaar en Loud Noise wekelijks interessante stoner- en psychbands. Ook dit keer verkozen wij een avond muzikale gezelligheid boven de bank en waren we er weer bij.

Het Haagse Supersonic Blues opent de avond, helaas voor een vrij lege zaal waardoor het voor het podium wat leeg oogt. Zowel geluid als aankleding van deze band is doordrenkt met een seventies gevoel. De fuzzy en groovy blues riffs en licks transporteren ons naar de tijd van wijde pijpen en Afghaanse jassen. Muzikaal gezien is alles dik in orde en levert de band wat je verwacht. De zeer minieme interactie met het publiek zorgt er echter wel voor dat het risico bij dit soort bands, dat het voelt alsof je getuige bent van een jamsessie in plaats van een optreden, niet vermeden wordt.

Dat Eindhoven een grote Griekse gemeenschap heeft, bleek al eerder bij Club Void. Ook dit keer is deze bevolkingsgroep goed vertegenwoordigd in het publiek, waardoor het wat drukker is in de zaal. Niet verwonderlijk, want Nightstalker is afkomstig uit het Griekse Athene. Hun stoner rock klinkt echter alsof hij in de Amerikaanse woestijn is opgenomen. De invloeden van bands als Fu Manchu, maar vooral Kyuss liggen er vrij dik op. En ja, dat is iets goeds. De heavy riffs met een vleugje psychedelica doen de heupen wiegen en hoofden schudden.

Hoewel ze naar verluid zelf het label ‘’stoner rock’’ afwijzen lijkt zanger Argy toch wel onder invloed van een pretsigaret of dan tenminste toch een paar ouzo’s. De beste man is gezegend met een fijne rauwe strot in de lijn van Mark Lanegan, helaas is wat er uitkomt vanavond niet erg toonvast. Ook het sterk Griekse accent in de Engelstalige teksten komt de zang niet ten goede. Het gebruik van maracas en tamboerijn kan dat helaas niet verbloemen.

Gaandeweg het optreden zie ik dan de zaal ook leger worden. Als gevolg daarvan start bijvoorbeeld hun populairste nummer ‘Dead Rock Commandos’ in het toegift sterk maar gaat het als een nachtkaars uit. Jammer van een band die instrumentaal prima klinkt.

Kijk hier voor de aankomende Club Void shows. Eerder Club Void reviews teruglezen. Klik hier.

Archief foto header door Paul Verhagen.