Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 13 december 2024

Scroll to top

Top

Soulemission – Tales of Inevitable Death

Soulemission – Tales of Inevitable Death
Guido Segers

Review Overview

Score
7.5
7.5

Grimmig

Strakke black vol contrast

Soms komt er een plaat uit die we in eerste instantie missen. Kan gebeuren, maar dan moeten we dat natuurlijk wel even rechtzetten. Soulemission heeft namelijk een heel erg vette plaat uitgebracht met ‘Tales of Inevitable Death’ en die willen we graag met jullie delen.

Soulemission komt voort uit bands las Cirith Gorgor, Prostitute Disfigurement, Zwartketterij, Tombe en Shining. Shining? Jazeker, gitarist/bassist Benny Bats speelde als live muzikant mee met Niklas Kvarforth en zijn zelvernietigingsband. Dat verklaart ook de gastvocalen van de Zweed op dit album. Het album is uit op het Zweedse Black Lion Records.

Rauwe zang en jankende gitaren begroeten de luisteraar meteen op openingtrack ‘Bellum Omnium Contra Omnes’. Doffe, ratelende drums begeleiden de opvallend clean klinkende snaren, at een apart contrast geeft. De man die overigens de drumvellen aan het martelen is, is de Portugese drummer Menthor (Lvcifyre, Enthroned, Nightbringer en meer). Dat rauwe, venijnige gitaargeluid is het pakkende van deze plaat. De band laat ook ruimte voor wat kalme passages met heavy metal riffs, waarbij die gitaren echt even mogen janken.

Vocalist Michel Stigter heeft een strot om bang van te worden. Af en toe slaat zijn stem een beetje door, maar dat lijkt zo bedoelt en past bij de lange halen die hij maakt. Soulemission klinkt ook verrassend modern, luister bijvoorbeeld eens naar de intro van ‘Luciferian Blood Orders’ met die scherende tonen. Gelukkig klinken de blast beats als vanouds, maar toch wordt er telkens een contrast opgezocht. Op ‘Seas of Emptiness’ doet Kvarforth dan ook mee. Het verklaart de bestiale geluiden van een dier in nood die door het nummer heen klieven. Pakt daar een heftig, doomy nummer dat veel ruimte geeft voor vocale capriolen en je krijgt een strakke track met vocalen die echt all over de place zijn.

Toch lijkt Soulemission op zijn best te zijn in de solide basisformatie. De dosis lef die daarnaast aanwezig is, met bijvoorbeeld de zoete intro van ‘Endless Grief’, laat een band zien die alleen de eigen regels volgt. Het resultaat is een bijzonder fijne plaat voor grimmig luisterplezier.