Het is soms lastig of een band onder ‘Eindhoven’ valt of niet, en Spear identificeert zich als Eindhovens, maar predikt ook het woord voor Weerter hardcore. Nou vermoeden we dat we dit wel kunnen vergoeilijken, mede omdat de demo zo sterk is. De band is gevormd in Eindhoven, in de zwoele zomermaanden van 2023, dus we tellen het sowieso goed. Inspiratie die genoemd wordt in het stuk van No Echo is ergens van Strife, One Step Closer en Magnitude tot Wreckage. De eerste demo is uit op het Griekse World’s Appreciated Kitsch Records en dat is al een mooi wapenfeitje.

Tekst: Guido Segers | Headerbeeld: Facebook Spear (fotograaf onbekend)

Heel veel over de voorgeschiedenis weten we zo nog niet, maar de band deelde in de korte geschiedenis het podium al met de hetere namen uit de Benelux, zoals State Power, No Way, Wrong Man, Curselifter en Tilburgse helden Swell.

Opener ‘Unify’ laat meteen het harde, maar melodiegedreven geluid horen van de band. Duidelijk gestoelt op de sound van de late nineties, zit er een emotionele ontlading in de songs. En zeker, de hardcore clichés worden afgetikt (de titel van de song is er al één). De rammelende baslijntjes, de vocale levering, en het hoge tempo pakken goed. De onderwerpen zijn persoonlijk, introspectief soms, en maken dat de band die gevoelige snaar raakt bij oudere hardcore kids. Er zit ook genoeg wisseling in om lekker los te gaan, dus ‘I Refuse’ met z’n meebrulbreakdown is een goede tweede.

De derde, en dus laatste track, op deze plaat is ‘The Traces We Leave’, wat ook terugverwijst naar die net wat toegankelijkere sound van bands als Modern Life Is War, maar met het stoere karakter, zware materie en sound om te pakken. Lekkere gitaarlijnen, beukende ritmes, en toch net dat trekken aan de emoties, dat kan ik goed hebben. De vertragingen in de song zorgen ook voor een dramatische effect.

Het zijn nog maar drie tracks, en je gaat er als een speer doorheen (…), maar het smaakt naar meer! En ja, niks aan die zin is cool, maar Spear is dat dus wel.