Het is lastig om te achterhalen welke noise artiest achter een project zit, maar in dit geval zijn er wel wat tekenen. Het monochrome artwork, de titel van de plaat, het wijst eigenlijk wel een beetje naar Glenn Peeters, als je diens werk en stijl kent. Natuurlijk bekend als gitarist van Radar Men from the Moon, uitbater van Ruishuis en als kunstenaar, curator en eigenaar van Metakamer, waar vergelijkbare leuzen op de shirts staan. Spur on to XS is oorspronkelijk een soloproject, wat verder begint te ontwikkelen. In de kleine, maar toegewijde power electronics scene, gaat ook opgetreden worden.

Debuut ‘Indulge In Primal Ecstasy’ is ook rap opgepikt door het Duitse Dunkelheit Productions. In de bio aldaar worden verwijzingen gemaakt naar acts als Green Army Fraction en Contortus om het geluid van Spur on to XS te duiden. Uiteraard zijn in het artwork verwijzingen naar BDSM, met de thematiek van perversie, dominantie, etc. Maar dat wil allemaal niet zeggen dat uw schrijver ook een expert is in dit genre en dus geef ik u dit enkel ter kennisgeving mee. Wel heb ik een gezonde waardering voor extreme en vreemde muziek, wat Spur on to XS goed luistermateriaal maakt.

De opener is gelijk de titeltrack, en die komt langzaam, pulserend op. Knetterende synhs en dreunende machines is de associatie. Scherende vullen het gehoor, terwijl de basis doorpruttelt. En in zoverre klopt die smeuïge omschrijving; er zit een soort venijn in dat geluid. Het zit vol scherpe randen en donkere, knetterende hoeken. ‘Tenderness and Perversion’ pakt een veel wilder fluctuerend en pulserend geluid, met daarover vervormde vocalen die het laten klinken alsof een fucked-up Dalek (Dr. Who fans, where you at) tegen je staat te dreunen over wat voor hel je te wachten staat. De zware bastonen voel je in je buik.

‘Geselbok’ zit vervolgens veel meer op het onaangename en opbouwen van spannen. Terwijl er een soort mechanische, gure wind waait, horen we het geluid van iets dat valt en stuiter, maar gelaagd in een echo van reverb effecten. Continue aanzwellend en aflatend, terwijl ook een fladderende drone opkomt. Het geluid wordt scherper, maar neemt nooit de volgende stap, en daarom is het zo effectief. Dat fladderende komt terug in de alarmklanken op ‘To Transcend Nihilism’, wat wederom een bijna verstaanbare stem heeft die je toespreekt. Ook vormt de alarmgolf langzaamaan een ritme, een terugkerend, dreunend effect, terwijl klanken van vallende voorwerpen in de verte opkomen. Minutieus neemt de spanning aan om tot een soort climax te komen op de helse drone van ‘My Mouth is Crowned’, waar allerlei effecten rondom die repetitieve, galmende klanken produceren, steeds verder aanzwellend maar nooit aflatend.

‘Nocturnal Pearl’ pakt daar weer op door, met een machinale herrie die dreun en klinkt alsof de apparatuur overbelast is. Die doorstoomt om uiteindelijk weg te zaken in een moeras van bastonen. ‘Whip Hand’ sluit het geheel af met een angstaanjagende distortie, krakende, rammelende radiogeluiden, snerpende drones, het nummer heeft even alles wat Spur on to XS zo aangenaam maakt. En dat maakt ‘Indulge In Primal Ecstasy’ zeker geen easy listening; power electronics vereist toch wat van je gehoor. Desondanks is het een stimulerend stuk noisy muziek, waar je in kan gaan hangen. Het is muziek die je over je heen moet laten komen, dan is ‘ie op z’n best.

Check de plaat op Spotify of op Bandcamp.