Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 8 februari 2025

Scroll to top

Top

“Stadstroubadour” Aidan & The Wild pakt royaal uit in Café Wilhelmina

“Stadstroubadour” Aidan & The Wild pakt royaal uit in Café Wilhelmina
Theo Miggelbrink

De meester van de open stemming laat zich vanavond van zijn meest diverse kant zien. Aidan & The Wild frontman Diederik van de Brandt (die doorgaans ook als solo als Aidan & The Wild) door het leven gaat. timmert al heel wat jaartjes aan de weg. mijn eerste kennismaking met de man was al in 2014 toen hij tijdens Stukafest bij de toenmalige vestiging van Kelderman & Van Noort met de gitaar plat op schoot al een staaltje van zijn virtuositeit ten beste gaf. Wat de afgelopen jaren volgende, waren een paar fraaie EP’s (zoals Iliad, Homegrown en het Tony & The Wild-uitstapje met gewezen compaan Rob Cornelissen) een eigen avond in het Rozenknopje en heel veel samenwerkingen zoals met “franglicana” artiest Baptiste W. Hamon, de eveneens Franse Bobbie, het Amsterdamse nachtegaaltje Dési Ducrot en meer recentelijk met de Rotterdamse Merel Sophie. Al die drukke bezigheden zullen hem er van weerhouden hebben om eens serieus tijd vrij te maken voor dat eerste volwaardig debuutalbum. Maar gelukkig was daar corona en nu is het debuutalbum daar. Een album waarop de bovengenoemde artiesten allen acte de présence geven. En een album dat qua personele bezetting nét zo divers is als qua sound.

Tekst: Theo Miggelbrink | Foto’s Willem Wouterse

In ‘You Needn’t Worry’, ‘Running’ en ‘It’s Alright’. de eerste drie songs van de set die vanavond klinken Aidan en zijn uitgebreide band (Met Rob Cornelissen op gitaar en toetsen, Dan Huijser op drums, Julius Rense op bass en Rolf Verbaant op pedal steelgitaar), nog min of meer vertrouwd. Maar bij het vrolijke ‘Never Crossed My Mind’, klinkt Aidan persoonlijker en opgewekter dan zijn muziek tot dusver deed. Die song is een liedje dat herinnert aan een auto-ongeluk dat hij als peuter samen zijn moeder broer en zus had, maar waaraan zijn herinnering enkel was dat hij een hele grote teddybeer van de politie kreeg. “Het had allemaal veel slechter af kunnen lopen”, vertelt hij. Vandaar ook de titel.

Ook verder op in de set blijkt dat Aidan zich in zijn onderwerpkeuze meer laat leiden door persoonlijke thema’s (daar waar hij zich op Iliad, Homegrown nog vaak geïnspireerd werd door mythische thema’s) zo handelt ‘Changing Winds’ (niet op het album) bijvoorbeeld over de zoektocht van hem en geliefde Katinka Feijs naar betaalbare woonruimte in zijn thuisstad. En is ‘Revelation Never Came’, als laatste song van de reguliere set, een ode aan de vorig jaar overleden stadsprediker Arnol Kox. Een soort ‘what if’-song. Want wat als Arnol nu niet die door religie bevangen zonderling was? Maar júist iemand die dingen zag die wij niet zien, zo vraagt hij zich af. Een fraaie ode.

Maar écht fraai wordt het als hij halverwege de set Merel Sophie op het podium vraagt voor ‘The Whip’. Want zij maakt dankzij haar vocale kwaliteiten van een americana song een pure soulslijper. bijzonder fraai en gedurende rest van de set en bij de laatste toegift blijft zij de band bijstaan als backingvocaliste.

En dat vanavond niet alle artiesten fysiek aanwezig zijn, dat is slechts een klein smetje. Want in de slotsong, het met Baptiste W. Hamon, Bobbie, het Dési Ducrot opgenomen ‘What It Ain’t’, nemen Merel Sophie en drummer ‘Dan Huijser’ de honneurs perfect waar. ‘What It Ain’t’ wordt trouwens heerlijk lang uitgesponnen tot een minuutje of twaalf waarbij de muzikanten afzonderlijk nog even mogen shinen. Precies zoals je je verwacht bij het “feelgood-concert” van een local hero.

Met dank aan Willem Wouters voor de foto’s.