Het leek waarachtig onmogelijk om de Paaspop vibe en aankleding ten op zichtte van de laatste paar edities te overtreffen. Maar Paaspop 2017 flikte het afgelopen Paasweekend. Een bruisend feest met een enorm divers en gevarieerd programma verdeeld over 220 acts (!) op 16 podia. Dat het een beetje aan de frisse kant was, kon dan ook niemand deren en het publiek trok in grote getallen naar Schijndel dat bij onder andere Doe Maar, Kensington en Anouk de gigantische Apollo tent (18.000 bezoekers) volledig vulde. De driedaagse festivalopener trok in totaal 75.000 bezoekers verdeeld over drie dagen (waaronder 14.000 kampeerders).

Tot zover de cijfers. Laten we eens kijken naar het programma. Hoewel de grote publiekstrekkers met ook Chef’ Special en UB40 voor veel bekijks zorgden, blijkt Paaspop ieder jaar in staat om ook vooral in de volledige breedte sterk te programmeren en in de regionen onder de grote internationale headliners de interessante acts te boeken. Een sterke dance line-up in samenwerking met We Are Electric en drie stages waar vooral voor de gitaren (Jack Daniels, Phoenix, Thunderbolt) de dienst uit maakten. Uiteraard ging onze interesse, wij zijn en blijven Eindhoven ROCKcity, vooral daar naar uit. Zeker als daar een aantal pareltjes staan geprogrammeerd.

Tekst: Reno van der Looij | Foto’s: Bart Heemskerk, Tonnie Westerbeke & Antoine Mogha

Zo begint de vrijdag al heel prettig en moeten er keuzes worden gemaakt als Komatsu en Navarone gelijktijdig staan geprogrammeerd. De Eindhovense sludge machine heeft echter geen geluk met het geluid en daardoor blijft de impact van de sterke stoner tracks vandaag beperkt. Het on-stage aanwezige arbeidsethos van het viertal maakt echter veel goed. Toch snel nog even naar het laatste half uurtje Navarone. De Nederlandse rockers hebben alles in zich om een “grote jongen” te worden. Goede nummers, sterke uitstraling en een overtuigende zanger. Op de onlangs uitgebrachte derde plaat ‘Oscillation’ hebben ze hun opwindende rock bovendien verder aangescherpt. Dat ze qua setkeuze niet voor de makkelijk weg kiezen siert ze ook nog eens. Vanzelfsprekend staat wel het afsluitende ‘Time’ op de lijst en mogen ze terugkijken op één van de beste optredens in de Phoenix dit weekend.

Eerder op de dag mochten ook de Belgen van The Sore Losers aantreden op dit podium. De Belgen zijn enorm gegroeid in hun set en uitstraling en leverde dan ook een prima prestatie met een dikke alternatieve rockshow. Op dat moment was Stick to Your Guns vlak daarvoor uitgeraasd met een overtuigende set hardcore inclusief metal breakdowns die in een stampvolle Jack Daniels op waardering en flink wat publieksparticipatie kon rekenen.

Danny Vera zijn carrière werd jaren geleden nog door Johan Derksen een 2e leven ingeblazen door zijn muziek prominent in het RTL7 programma Voetbal Inside te plaatsen. In de succesvolle jaren die volgde heeft zich inmiddels opgewerkt tot het grote Apollo podium van Paaspop. De mix van Americana, country en bluesrock & roll mist zijn uitwerking niet, mede geholpen door een prima geluid. Misschien is deze mainstage wat aan de te grote kant en past Vera met zijn band net even iets beter in een intiemere setting, maar een prima optreden was het zeker.

Tussen de optredens door blijft het vergapen in het Brabantse Las Vegas. De gloednieuwe area Elrow (Paaspops Time Square) staat als prominent pronkstuk in het midden van het festivalterrein. Daarnaast is het uitwaaieren richting Theater via de speciaalbier bar en wijnstalletjes. Overal ligt inmiddels keurig asfalt, fatsoenlijke houten vlonders en een prima kakelvers grasmatje. De droge grond zorgt dat ook parkeren en rondbanjeren over de paadjes van en naar de camping prima te doen zijn. De routes zijn door de compacte opzet overigens sowieso goed te doen en je bereikt iedere locatie binnen een paar minuten. Er is dan ook geen enkele wanklank te horen onder de bezoekers (hooguit over de biermerk keuze) en de sfeer is meer dan uitstekend.

Als de avond valt en de neon verlichting fel over het terrein schijnt, staat er vervolgens een blokje stevige hardrock/metal op op het affiche. Als eerste mag Asking Alexandria met de inmiddels teruggekeerde zanger Danny Worsnop los. Het duurt even voordat de geluidsman van de Amerikaanse metalcore band zijn zaakjes op orde heeft, maar daarna is het wel een oké optreden. Toch schuift een deel van het publiek weer richting de Thunderbolt voor een rondje meeblehren met Rage Against the Machine hits, gespeeld door RatCom. Maar de prijs voor meest overtuigende act vandaag gaat zonder twijfel naar Parkway Drive. De power, energie en sterke metaltracks knallen vanaf minuut 1 de tent door. Deze band is de afgelopen jaren enorm gegroeid en hebben met onder andere ‘Vice Grip’, ‘Crushed’, ‘Carrion’ en ‘Swing’ ook een krachtig repertoire opgebouwd wat een hele set lang blijft boeien. Parkway Drive sluit letterlijk en figuurlijk af met een bak spectaculair vuurwerk!

Een beetje regen in de morgen schrikt op Paaspop zaterdag niemand van. Zeker niet als ’s middags zelfs een waterig zonnetje tevoorschijn komt. Hoewel het wat drukker oogt en aanvoelt dan op vrijdag is het overal goed toeven. De flinke rij voor de Brand IPA of Saison wordt op de koop toegenomen. Het is bovendien een weertje waar de vrolijke punkrock van Undeclinable Ambuscade prima bij past. De reünie van deze oudgedienden wordt dan ook met open armen ontvangen en de eerste moshpits zijn los. Waar Undeclinable Ambuscade bijna de nestors van de Nederlandse punkscene zijn, doet het ons even denken aan een dag eerder. Daar kwamen de nieuwe generatie poppunkers van Call it Off flink om de hoek kijken. De show, eveneens in de Jack Daniels, bleek een goed geoliede machine en de populariteit van de band blijft stijgen. Ze misten helaas net de 3FM Serious Talent Award, maar met deze punkers uit Eindhoven zit het wel goed. Energieke en toffe show.

Terug weer naar de zaterdag, waar we bij de eigen nationale bands blijven. Dool staat namelijk niet zomaar op Paaspop. De reputatie van ’the big next thing’ in het donkere rock spectrum snelt de band vooruit en dat Dool de ‘underground’ snel zal gaan ontstijgen, daar is iedereen die het vijftal aan het werk heeft gezien het wel over eens. Ook op Paaspop maakt Dool indruk. De setting in de Jack Daniels is perfect. Ryanne van Dorst is wat minder spraakzaam dan vorige shows en legt daarmee de focus vooral op de muziek. En deze is wederom intens, rauw, meeslepend en van hoog niveau. Deze band verdient heel snel een grote podium. Al is het stiekem ook wel fijn om Dool voor jezelf te houden. Te lekker om te delen.

Delen, daar houdt Suicidal Tendencies ook wel van. Vooral op het eind van de set, waarbij het publiek massaal wordt uitgenodigd om het podium te bestijgen. Een oproep die niet aan dovemans oren is gericht, met een heerlijke chaos als gevolg. De security laat het in de aard van de sfeer op Paaspop ook lekker ontspannen gebeuren. De Amerikanen die een beetje tussen groovemetal en hardcore laveren spelen verder een solide set, maar maken met drummer Dave Lombardo (ex-Slayer) geen onuitwisbare indruk vandaag. Hoe vaak voorman Mike Muir ook over het podium heen en weer stiert.

Tussen Dool en Suicidal Tendencies vinden we nog tijd om De Staat voor een deel mee te pakken. Wie zei daar dat Paaspop dit jaar weinig acts met internationale allure in de Apollo hadden staan? Die allure heeft De Staat namelijk wel degelijk en dat is wanneer er met Witch Doctor wordt geopend (inderdaad, dit keer geen circle pit op het einde van de set) meteen duidelijk. Dit staat gewoonweg als een huis. Vorig jaar nog in de Phoenix (die duidelijk te klein bleek) en dit jaar bewijzen ze dat ze met gemak de Apollo aankunnen.

We hadden ons voorgenomen om ook iets van film of theater mee te pakken, maar het overvolle programma wil het  maar niet toelaten. En tussendoor moet er ook nog gekozen worden uit de vele foodtrucks met een diversiteit aan maaltijden waar de Vershal op Strijp-S een puntje aan kan zuigen. Luxe-problemen die we graag voor lief nemen. We vergeten zelfs om na de overtuigende staccato prog-metal (Djent zo u wilt) van Textures te blijven hangen voor de hardcore/metal sensatie Fleddy Melculy uit Belgie. We hadden dan ook geen t-shirt van Metallica aan.

Ook de zondag leverde weer een diversiteit aan mogelijkheden. Wederom na een fris buitje trokken ’s middags de wolken weg voor de laatste dag. Waar hier en daar de nachtelijke uurtjes erin beginnen te hakken heeft bijvoorbeeld The Charm The Fury met haar moderne metal snel de eerste circle pit te pakken. Sowieso goed om te zien dat deze band, met vrouwelijk brulboei Caroline Westendorp voorop, zich prima op het 2e album heeft ontwikkeld als metalband. Ook live staat het als een volwassen huis en de nieuwe tracks bevallen prima. Van een hele andere orde is Dying Fetus. Deze deathmetal machine is niet aan iedereen besteed, maar dat komt niet door de kwaliteit die het drietal tentoonspreidt. Wat is dit strak! Rattelende basedrums en strakke riffs waar geen eind aankomt. Wel zware kost. Ook Hatebreed is vandaag zware kost. Ligt het aan de vermoeidheid in de benen of wil het vandaag gewoon niet echt met Jamey Jasta en consorten.

Op het moment dat Hatebreed haar metalcore/hardcore show tot een eind brengt, mogen Crystal Fighters en Kensington Paaspop 2017 in het slot gooien in de Apollo. Concluderend kunnen we wel stellen dat een stralend Paaspop vol beleving niets aan toeval over laat. Dat kan geregisseerd klinken (alles was tip top geregeld), maar het festival behoudt gelukkig haar ongedwongen fijne sfeer. Net als vorig jaar legt Paaspop de lat weer zeer hoog voor de festival competitie. In 2018 van 30 maart tot en met 2 april. Tot dan!