Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 7 februari 2025

Scroll to top

Top

Stroomhuis bands SØWT en Videocall veroveren Kelderman en van Noort

Stroomhuis bands SØWT en Videocall veroveren Kelderman en van Noort
Guido Segers

Het is een drukke bedoening bij Kelderman en van Noort, de exporuimte vlakbij station Strijp S. De locatie zit tegenover Brooklyn Square, waar je Freebird Tattoo en Loud Noise vindt (en een goede pizzabakker), en zal vermoedelijk in de toekomst vaker gevonden worden door concertminnend volk. Vanwege de Dutch Design Week is er een expo, en oorspronkelijk ook twee bandjes. Videocall en SØWT zouden spelen, maar de hele stemming is natuurlijk anders dan verwacht.

Tekst: Guido Segers | Foto’s: Gerrit Smalbrugge

Beide bands zijn échte Stroomhuis bands. De leden speelden voorheen ook samen in andere projecten, zoals Tsar Bompa. Jordi de Backer, frontman van Videocall, is regelmatig achter de bar te spotten en Koen Verhees en Martijn Claessens mogen gerust drijvende krachten achter het Stroomhuis genoemd worden als het om live muziek gaat. Geen wonder dat de teneur van de avond anders is en diverse benefiet acties zijn gaande in en buiten het pand. Zo gaat het geld voor de biertjes naar de fundraiser, en worden er T-shirts bedrukt (of andere attributen) en mokken verkocht.

Het Stroomhuis moet door en kan daarvoor alle hulp gebruiken. Doneer je ook? Dat kan hier.

Of het net zo druk zou zijn bij deze show als dit een normale Dutch Design Week-woensdag was geweest, dat denk ik niet. Er is duidelijk veel support aanwezig, hoewel een enkeling geen idee lijkt te hebben waar die drukte vandaan komt.

Opener van de avond is dan Videocall. De band begon een tijdje terug met een melancholisch, lijzig post-punk geluid, maar heeft daar een flinke injectie noughties indie bij gegoten en her en der durf ik best te stellen dat er wat nineties emo in is geslopen. Het geluid van de band is dus ook echt doorontwikkeld, en daar is de single ‘Fall from Grace’ een goed bewijsstuk van. We moeten wel lang wachten op de single, want die wordt vrij vroeg aangekondigd door De Backer, waarop bassist Cas Zeegers hem corrigeert dat volgende nummer niét de single is. Afijn, de band weet veel gevoel in de songs te leggen. De Backer is niet altijd loepzuiver met z’n zang, maar juist daarmee komen de teksten goed tot hun recht. De band weet de teneur van de muziek goed te maken met een grapje hier en daar. Wat ook wel fijn is, is dat de nieuwe shirts van de band Sowieso brengt het drietal de positiviteit vanavond, maar ook met een overtuigende set.

Dat de emotie bij SØWT er wat dikker bovenop ligt, is snel duidelijk. De opbouw is ongemakkelijk, de band lijkt te zoeken en niemand van het viertal reageert op lollig geroep vanuit de zaal. Het eerste nummer wordt dan ook maar de soundtrack, waarbij geluidsman Harm Neidig het nodige kan bijstellen. Ik denk niet dat ik de band ooit zo intens heb zien spelen. Claessens gaat de drums te lijf met een frustratie die duidelijk meer is dan muzikale passie, en de zang van Danielle Warners heeft messcherpe kartelranden vandaag. Gitarist Koen Verhees lijkt zich te verliezen in het gitaarspel, en ondanks al die intensiteit klinkt de band fantastisch.

Elke passage pakt en raakt de luisteraar. Het lijkt erop dat de laatste EP, ‘Things that Rhyme with Pain’, gemaakt is om dit verlies uit te drukken en de nummers klinken gewoon beter an op plaat.dDe sfeer in de zaal is goed, maar als Warners besluit wat te zeggen loopt ze vast en barst ze in tranen uit. Dat is het verdriet, wat in de muziek gelegd wordt, elke noot, elke haal…

We moeten door. Met die woorden sluiten we af, en door zullen we.