Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 4 december 2024

Scroll to top

Top

Het Stroomhuis schudt met Cough

Het Stroomhuis schudt met Cough
Guido Segers

Het zat ze niet mee op deze vrijdag, de heren van Cough en Sinister Haze. Onderweg vanuit Berlijn bleek er een tas gejat te zijn. Nette jongens als het zijn, maken ze melding bij de politie om vervolgens vast te staan in de file. Helaas wordt het dus een latertje, maar dat mag de sfeer niet drukken rondom het Stroomhuis op vrijdagavond.

Foto’s Justina Lukosiute | Tekst: Guido Segers

Het gave zaaltje heeft tot dusver veel punky Gruismeel shows gezien en een aantal lekkere hardcore shows, maar loodzware doom is eigenlijk een nieuwigheidje. Ook dat past echter prima in het Stroomhuis en het helpt dat lava-sludgers Throw Me In The Crater openen met hun rauwe, aan de donkerste hardcore gelieerde geluid. Maar ook deze boys staan buiten te wachten op de Amerikanen in verband met de backline. Het is niet anders. De DJ is ook zoek, maar gelukkig flipt zo nu en dan een bezoeker de Melvins plaat die op de draaitafel ligt. Alles komt goed.

Als Throw Me In The Crater dan uit mag barsten, lijkt de band net wat meer spanning opgebouwd te hebben in dat extra uurtje, want het gaat er hard aan toe bij de Eindhovense band. Het is even geleden dat de groep samenspeelde horen we later, maar de band weet de bezoeker te grijpen en mee te sleuren in de zinderende stroom magma van hun geluid. De kolkende gitaarpartijen en heftig knallende ritmes komen in golven, met heftige klappen en plotselinge versnellingen. De getergde vocalen komen van enorm diep en houden de toeschouwers bij de les. Throw Me In The Crater slaagt erin om het publiek binnen te houden, zelfs te laten genieten van de bak ellende die over hen uitgestort wordt. Dan ben je die support plek meer dan waard.

Door de late aankomst is er besloten om eerst Cough op het podium te zetten en dan pas Sinister Haze. Dat bericht is echter bij bijna niemand binnen gekomen en de zaal is dus niet zo vol als het orgeltje weerklinkt van Cough. Enkele bezoekers snellen nog naar binnen op dat moment van herkenning, maar een groot deel gaat de band waarvoor ze komen missen. Het helpt ook niet dat Cough en Sinister Haze een deel van de bandleden deelt.

Brandon Marcey neemt het praatje op zich en geeft aan dat zij eerst spelen, zodat mensen die de trein moeten halen Cough kunnen zien. Dat is in het Stroomhuisje in de regel onverstaanbaar. Marcey maakt een vermoeide indruk, wat niet zo gek is. De band heeft een aardige rotdag achter de rug. De band lijkt dit echter vrij rap van zich af te spelen als die trage mars van doomy riffs uit de speakers wordt gejaagd. Er zit een bepaalde statigheid in die sound van de Amerikanen, maar de manier hoe het terugkaatst en tot een fuzzy golf wordt in het kleine, kale zaaltje komt eigenlijk die hele sfeer nog meer ten goede. Je kunt verdrinken in de repetitieve doom golven, met de screams van Parker Chandler (ook bekend van Windhand) die getormenteerd hier doorheen prikken.

Het vereist wel een bepaalde ‘state of mind’ om je te laten meezuigen door de band uit Richmond, Virginia. Het beperkte geluid in het Stroomhuis werk daar gelukkig aan mee in een set die staat als een huis. De lagen toetsen door de heftige, zwartgallige gitaarpartijen heen geven een extra donker randje aan het geheel. Na een klein uur is het klaar en kan men met een gerust hart de trein gaan halen.

Dat betekent dat Sinister Haze zich opstelt voor een wel erg leeg zaaltje. Het zaalgeluid is ook genadeloos voor de toch genuanceerdere klanken van deze opstelling. De band deelt Brandon Marcey op vocalen en gitaar en toetsenist J.K. met Cough. De wat zeurderige zang van Marcey en de muziek lijken niet helemaal de balans met elkaar te vinden in het begin van de set, maar geleidelijk vindt de band hun geluid terug. De gitaarpartijen zijn vlak en uitgesponnen met een grote portie complexiteit bij versnellingen. Als het geluid aanzwelt zit er een bijzondere schoonheid in de sound van Sinister Haze. Helaas mogen daar maar een paar mensen nog van genieten.

Throw Me In The Crater

 

Throw Me In The Crater

Cough

Cough