Het Stroomhuis, het was zo’n plek waar je misschien de eerste keer over een drempeltje moest. Soms was dat klimmen zelfs, in de dagen dat het trapje er nog niet was. Maar het is meer figuurlijk natuurlijk, juist omdat het geen klinische zaal is waar een norse man met een V-tje op z’n trui je de weg wijst. Maar als je dan eenmaal die drempel over bent, maakt een plek soms een impact op je. Het kan een band ook 1000 keer vetter maken. Dat is het verhaal van deze editie, van de hand van fotografe Charlotte Grips.

Charlotte schoot één keer foto’s in het Stroomhuis en dat bleef plakken.

Ons Stroomhuis

Aangezien ik veel te later pas in kennismaakte met de muziekwereld (van Eindhoven), heb ik geen jarenlange historie met het Stroomhuis. Uiteraard heb ik er veel over en van gehoord voor dat ik toetrad bij het geweldige gezelschap van Eindhoven Rockcity. Ik moest echter nog veel leren over concertfotografie. We spreken 2018, schoorvoetend begon ik aan dit nieuwe hoofdstuk. Af en toe “deed” ik een fotoverslag in de Effenaar zo nu en dan eens in Dynamo, maar het Stroomhuis, daar durfde ik niet aan. Was het de altijd aanwezige kou of het altijd afwezige licht, geen idee, maar ik hield de boot af.

Na corona, stond ik als een klein kind met een grote glimlach vooraan bij mijn eerste concert sinds maanden (lees jaren) bij de Effenaar, kon ik het nog wel? Wist ik nog hoe ik een muzikant op de foto moest zetten, hoe ging dat ook al weer met die lampen en hoe donker was het (of juist licht) Het pakte goed uit en dat gaf me vertrouwen. Ook het Stroomhuis was weer open en ik hoorde alleen maar fijne verhalen, vette optredens van bandjes waarvan ik het bestaan niet wist.

Er was nog een band die hoog op mijn wensenlijstje stond, maar ik durfde echt niet, bang om slecht beeld aan te leveren, iets met hoge standaarden etc etc. Intussen gingen mijn collega’s vol vertrouwen naar dat koude hok en ik zag elke keer de fijnste, lekker groezelige, drukke platen en dito verhalen voorbij komen.

Ik wilde en durfde ook: Tankzilla komt!! Tankzilla komt!! Die wilde ik echt heel graag fotograferen, dus ik ging…. 

Ietwat zenuwachtig vertrok ik naar het centrum van Eindje, veel te vroeg (zaaltje inspecteren) was ik aanwezig en ik was niet alleen. En ja, het was dus koud en heel donker (hoe moet dat nou) Maar hé Tankzilla was er ook, het enthousiasme overwon, het Stroomhuis kon bedwongen worden, ik was er, mijn camera was er en de foto’s kwamen er.

Ik heb veel verhalen uit de overlevering, omdat ik eigenlijk gewoon te laat begonnen ben (zo’n 20-25 jaar) maar ik was er, ik genoot en nondeju wat sund dat deze te gekke plek er niet meer is, omdat het naar meer smaakte, nu heb ik spijt….

#stroomhuisforever