Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 14 februari 2025

Scroll to top

Top

Stroomhuis Stories: Maartje’s tegenstroomhuis

Stroomhuis Stories: Maartje’s tegenstroomhuis
Maartje Kunnen

Het Stroomhuis is weg, maar leeft op tal van manieren voort. We moeten door. Daarom blijven wij ook herinneringen delen aan het meest warse podium van Eindhoven en zijn vele bijzonderheden. Inmiddels zijn er tal van tattoos gezet, kaarsen verbrand, T-shirts gedrukt en benefietshows geweest. De laatste update van het collectief zelf was hoopvol, de zoektocht naar een doorstart is nog gaande. Ondertussen een nieuw verhaal uit de Eindhoven Rockcity koker.

Headerfoto: Bram van Dal

Dit keer deelt Maartje Kunnen haar ervaringen en belevenissen, maar ook over wat verzet, tegen de stroom in gaan. Over unieke stemmen, en dat is het Stroomhuis.

Het Tegenstroomhuis

Comfort en eenheidsworst, twee dingen die in het Nederland van de afgelopen decennia flink zijn opgerukt. Op elke straathoek, online en via de fysieke brievenbus wordt me opgedrongen vooral maar heel veel bulk-spullen en bulk-eten te bestellen; reizen en massa-uitjes te boeken. Ondertussen verschijnen er stapels boeken en artikelen over hoe de luxe, die ons in deze uithoek van de wereld wordt aangesmeerd, voor steeds meer uitbuiting elders zorgt. Het besef dat ik niet kan ontsnappen aan dit systeem en me er maar tot op zekere hoogte tegen kan verzetten, geeft me vaak een mistroostig gevoel.

Foto: Theo Visser – Femme Fugazi @ Hit The City

Hoe kun je je verzetten? In elk geval door grote ketens en bedrijven links te laten liggen en lokale initiatieven te steunen. Voor zover ik nog hoop heb, is die gevestigd op iedereen die in plaats van zich te richten op meer en meer fysieke welvaart, zich bezighoudt met geestelijke welvaart: muziek, beeldende kunst, spoken word, literatuur of wat voor creatieve uiting dan ook. Mensen die je uitdagen op een andere manier te luisteren, te kijken, te denken, te ervaren en iedereen die dat meehelpt faciliteren. In ’98 verliet ik Eindhoven om in Amsterdam te studeren. Massa’s kleine podia, theatertjes, kraakpanden en volkskeukens heb ik daar bezocht. Altijd nieuwsgierig naar mensen die bezig waren zich een weg te hakken door dichte struwelen, om met De Gorelev te spreken. Talloze performances heb ik bijgewoond (en me er ook wel eens aan gewaagd). Sommige bereslecht, maar altijd fascinerend.

Vrijplaatsen als Ruigoord en Christiania hebben me ook altijd gefascineerd. Alleen al de wetenschap dat er plekken bestaan waar het consumentisme géén hoogtij viert, stelt gerust. Sinds een paar jaar woon ik weer in Eindhoven. Op plaatsen als het Stroomhuis, Burgers en Sectie-C ontdekte ik een zelfde vrijbuitersmentaliteit, een energie die tegen de stroom in gaat en die we momenteel harder dan ooit nodig hebben.

Buttons en kaarsen op het Stroomhuis Benefiet @ Effenaar door Theo Visser

Ik heb de twijfelachtige eer om voor Eindhoven Rockcity de laatste review over een avond in het Stroomhuis te hebben geschreven. Het was een fantastische avond, met terugwerkende kracht nog specialer, omdat het mijn laatste avond daar was. Ik kwam nog niet zo lang in het Stroomhuis, heb er slechts enkele concerten gezien, maar de brand raakt me diep. Het Stroomhuis stond symbool voor hoop, voor verzet tegen het dominante systeem. Hier was geen bullshit, geen geliktheid, geen verwarming. Minimale luxe, maximale creativiteit.

Ook de brand lijkt symbolisch, alsof uiteindelijk alles wat tegendraads is, eraan gaat. Maar wie weet, zal het Stroomhuis als een feniks uit zijn as herrijzen. De crowdfunding en alle hartverwarmende berichten bieden in elk geval hoop.