Het Stroomhuis moet door. Inmiddels is het gehele pand zelf gesloopt en alle tekenen dat er op die plek langs het spoor een bijzondere cultuurlocatie stond zijn weggeschoffeld. Het zijn enkel de graffiti-kunstwerkjes die je herinneren aan het Stroomhuis en er zijn goede geluiden over een toekomst, maar veel blijft onzeker. Haast is er bij de gemeente in ieder geval niet, maar de geboekte shows vinden een thuis en er zijn allerlei plannen. En ja, we zijn even stil geweest, maar er zijn nog veel meer verhalen en we gaan daar ook mee door.

Dit keer van schrijver Maurice, die zowel voor als op het podium stond (vrij kort voor de rampzalige nacht nog met zijn project BHPL).

Tekst: Maurice van der Heijden | Headerfoto: Justina Lukosiute

De crowdfunding loopt nog steeds. Draag je bij? Doe je hier.

Keep Eindhoven weird

Stroomhuis. Het was 2011 en een lange relatie was net ten einde, het weekend erop mocht ik met mijn hardcore band Human Demise in de kelder spelen als onderdeel van een ludieke actie voor een ravend publiek. Via een bekende waren we daar terechtgekomen om nog eenmaal te knallen in de kelder. Die mocht op last van de brandweer niet meer gebruikt worden. De ravers werden geblinddoekt naar binnengelaten waar wij achter een doek klaar stonden om drie nummers een verrassingsaanval in te zetten. Top idee, goede reactie en een geweldige avond. Behalve dat ik mijn gedachten kon verzetten werd al gelijk duidelijk hoe uniek deze locatie was.

Dat bleek bij optredens van de beenharde hardcore band Raw Peace, waar ik weer eens meende te moeten gaan moshen. Knalhard stond het geluid, of de albumpresentatie van TankZilla, de perfecte plek om je ruige stonerrock te etaleren. Niet alleen gitaarmuziek, maar ook andere vage undergroundgeluiden kwamen aan bod. Ik denk aan de Alien Techno van Operant dat begon in vage noise maar uiteindelijk uitmondde in stampende techno/hardcore. Een tafel in de zaal en daaromheen het publiek dat los ging. Zelfs collega’s uit Portland (bekend van de slogan “Keep Portland Weird”) hadden deze plek gevonden. Die waren blij verrast en eigenlijk zou Stroomhuis best wel in Portland kunnen staan.

Met mijn oude sludge band Throw Me in the Crater mocht ik openen voor Cough. Het was druk en dit keer zeer warm binnen want het was hartje zomer. Vergeten ik nog te vermelden dat het eten voor bands altijd top was en op een biertje meer of minder werd niet gekeken. Vers na de corona crisis werd de Industrial / Noise act Spit Mask geboekt door Metakamer waar ik met BHPL mocht openen. Het was het eerste optreden waar ik door een gitaarpedaaltje en gitaaramp zou zingen. De geluidsman wist wel raad met dit experiment en de avond ging in de boeken als een fijne herinnering. De shows daarna bleek de opstelling voor feedback te zorgen, het is nog steeds een raadsel waarom het bij het Stroomhuis wel goed ging.

Twee maanden geleden mocht ik nogmaals aantreden samen met Arthrodese en Mirusi Mergina. Het was een rustige avond, maar niet minder gezellig. Zelfs met tien personen is er een leuke sfeer en dit keer was dat niet anders. Opgetogen vertrok ik om 2 uur naar huis. Dit is helaas de laatste keer geweest. Dinsdagmorgen was het eerste appje dat ik las over de brand. Amper het besef stapte ik later op de fiets en rook een brandlucht. Met een zware kater ben ik naar het werk gegaan. Nog meer nieuws kwam binnen en het besef dat deze mooi zaal niet meer is. Stroomhuis en medewerkers bedankt voor de mooie concerten en verhalen. Een unieke zaal voor underground muziek in Eindhoven en ver daarbuiten is heengegaan.

Zelf een verhaal delen? Mail even naar guido apenstaartje eindhovenrockcity.nl