Halverweg de set van Anna Von Hausswolff lopen we de zaal binnen. Na enkele minuten hebben we gelijk spijt dat we niet eerder op kwamen draven. De kleine blonde opdonder in het midden trekt gelijk alle aandacht naar zich toe met de donkere synthesizer tonen en haar ijle stemgeluid.

Als een Zweedse bosnimf trekt ze ons in een donker woud erg op de grens van Doom Metal, Avant Garde en Dead Can Dance. Maar dan wel een hele donkere Dead Can Dance. De muziek heeft iets ongrijpbaars en als ze haar stem opentrekt betovert ze gelijk de gehele zaal. Mevrouw Von Hausswolff heeft de aandacht gewekt en volgende keer gaan we braaf haar gehele set bekijken.

Tekst: Maurice van der Heijden | Foto’s: Paul Verhagen

Swans heeft geen introductie nodig. Nadat de band eind jaren negentig ter zielen is gelegd door opperbevelhebber Michael Gira is de band sinds 2010 aan een zegetocht bezig. De dubbelaars “The Seer” and “To Be Kind” zijn door de Swans fans omarmd. De trage en bombastische opener “The Knot” zwelt langzaam totdat het nummer plots een uitbarsting laat zien. Michael Gira is druk doende om zijn soldaten in het gareel te houden en vergt het uiterste zodat het collectief Swans overweldigend boven zichzelf uitstijgt. Wederom zoals de vorige keren ook al het geval was.

De bandleider en kompanen zijn als een sportteam op de Olympische Spelen gefocusseerd op de prestatie waarbij het publiek bijzaak is. Meneer Gira loopt naar links en kijkt zijn bandmakker in de ogen aan en laat merken dat hij bij de les moet blijven. Dat doet de geluidsman op het podium niet; halverwege krijgt hij een berisping van de leider: “You are ruining the show”. Gelukkig heeft dat geen invloed op de rest van de set.

Het herhalen van gitaar akkoorden op oorverdovend volume zonder opsmuk van teveel melodie blijft het recept en met bulderende drums en keyboard tonen gaan we de strijd aan om osn uiteindelijk over te geven aan de zeskoppige draak Swans. We gooien de handdoek in de ring en beseffen dat het gevecht uiteindelijk als een catharsis heeft gewerkt. Zalvend zoals een ander het zal beschrijven.

Het hoogtepunt is het einde waarbij de band ineens een denderend Postpunk ritme inzet en als een kudde olifanten nog een keer de gehele Effenaar op oorverdovend volume platwalst. Na afloop is het bijkomen van dit 2 uur durende exercitie en thuis piepen de oren na. Swans staat voor ongemakkelijk en pijn dus nemen we dit voor lief.