The Amity Affliction vermengt brute metalgrunts met poppunk vocals. Deze mix doet het goed, want de Dynamo is uitverkocht. Vooral jonge muziekliefhebbers weten deze show te vinden. Zondag 20 augustus gaat de geschiedenisboeken in als de dag waarop The Amity Affliction Eindhoven moeiteloos inpakte.

Voordat de Australische band de planken opkomt, mogen 2 Years To Apocalypse en Alazka de zaal opwarmen. Missie geslaagd, want als het hoofdprogramma de bühne betreedt is de zaal spring- en stagedive klaar. Al vanaf de eerste tonen speelt The Amity Affliction een thuiswedstrijd. Als de band ‘I Bring The Weather’ inzet en de set opent, gaat het dak er namelijk al af. De grote zaal verandert binnen no time in één kolkende mensenmassa.

De mengeling van rauwe schreeuwzang in combinatie met zoete melodielijnen gaat erin als koek. De Aussies klinken live net wat gevaarlijker dan op plaat wat de muziek net wat harder doet binnenkomen. Vooral de clean vocals profiteren daarvan, want zonder studio effecten verdwijnt het glazuur van de poppy refreintjes. De combinatie tussen hard en zacht komt daardoor minder geforceerd over. Helaas zorgt de slechte mix ervoor dat het geluid – met name de zang – dof overkomt. Het publiek maakt daar echter niet om en eet uit de hand van The Amity Affliction.

De band staat met zichtbaar plezier op het podium. Vooral frontman Joel Birch staat een partij te glunderen. Hij helpt stagedivers het podium op en bedankt mensen uit het publiek. Zijn screams gaan door merg en been en je ziet dat zijn muziek erg veel voor hem betekent. Tussen de bedrijven door klimt de ene na de andere stagediver het podium op. Op een gegeven moment is de bühne voor een derde deel gevuld door overenthousiaste springers. De band zelf schikt maar in. Het zorgt voor een ietwat rommelige, maar verder prima set. De leden van The Amity Affliction weten wel hoe ze een feestje moeten bouwen! Geslaagde avond.