The Dirty Denims hebben de release van hun nieuwste album in The Saint strategisch aan het einde van  de Dutch Design Week gepland. Of dat een bewuste keuze is weet ik niet. Maar slim is het wel, want hoewel de Dutch Design Week met maar liefst zeventig optredens een rijk muzikaal aanbod had, werd het soms wel erg ‘arty’. Niks van dat alles bij The Dirty Denims. Dit is good ol’ rock ‘n’ roll. En dat zullen we weten ook de komende uren. Want met maar liefst twee supports voelt deze albumrelease-party bijna als mini-festival.

Foto’s: Gerrit Smalbrugge | Tekst Theo Miggelbrink

Vandaag allemaal uitgeslapen koppies overigens, want niet alleen is de aftrap voor de eerste van twee support acts al om vijf uur ’s middags, maar de klok is afgelopen nacht ook een uurtje terug gezet.

Dat betekent dat March — een kwartet met net zo’n ABBA-eske bezetting als The Dirty Denims — fris en fruitig van start kunnen. “Hit & Miss” knalt er gelijk lekker energiek in. Sowieso ontbreekt het band niet aan uitstraling en attitude. Waarbij vooral de (jeugdige) Crissie Hynde-looks en lekker rauwe strot van Fleur van Zuilen (denk aan Riot Grrls als Kat Bjelland of Courtney Love) en het messcherpe gitaarspel Kelly Kockelkoren opvallen. In krap drie kwartier speelt de band dertien songs waarvan de meeste keurig onder de drie minuten klokken. Maar pas in het lekker uitgesponnen “Such A Drag” bereikt de toch al niet echt tamme set haar heerlijke climax. Waarbij vooral Kelly haar gitaarskills nog eens goed weet te benadrukken.

Van een andere orde is het Keulse Black Sheriff. Dit is pure onversneden pubrock Waarbij de klassieke poses geen moment uit het oog worden verloren. En bij tijd en wijle doen Duitse kroegtijgers zelfs denken Aan de Ramones. Vooral tijdens prijsnummer “AC/DC Sunday”. Belangrijker troef is misschien nog wel frontman Glen Ravioli — een kale Monsieur Paul look-a-like — die, getooid met rebelhoed en Jack Daniels-shirt, er geen twijfel over laat bestaan wie zijn muzikale voorbeeld is.

Ravioli trakteert ons tussen de nummers door op zo’n hoeveelheid bizarre anekdotes dat je je afvraagt of geen er stand-up comedian aan de man verloren is gegaan. De humor van de sheriffs bewijst echter dat er niet altijd op het scherps van de snede gemusiceerd hoeft te worden om toch een hele leuke show neer te zetten. En daarmee vormen ze een mooie opmaat naar de headliner van vanavond.

Hoewel? Niet op he scherpst van De Snede?! Bij headliner The Dirty Denims klinken Jeroen Teunis’ riffs gelijk zo ‘crunchy’ als verse cornflakes. En trappen ze energiek af met “oudjes” “Fit In Stand Out” en “Dirty Job”. Waarna het nieuwe album, waarvan deel 1 (of de A side voor vinyl-freaks) al in april uitkwam, bijna integraal uitgevoerd wordt. Ook tussen de eerste helft en tweede helft van de set passeren klassiekers als “24-7-365” en “Famous” de revue, waarbij het vuurwerk op de gitaarhalzen een duik in het publiek bij die laatste song niet vergeten wordt.

Maar het benieuwdst zijn we natuurlijk  naar die nieuwste nummers, waarvan single “Virtual Reality” een paar weken geleden al zijn release kreeg tijdens Effenaar Experiences. En die nieuw(st)e nummers klinken als vanouds lekker. Waarbij single “Virtual Reality”, Joan Jett-cover “Bad Reputation” en afsluiter “We Want More” (waarvan het applaus aan het einde op het nieuw album, tijdens de Lowlands-gig uit 2012 opgenomen is) het meeste indruk maken.

Het optreden in The Saint is natuurlijk een thuiswedstrijd voor The Dirty Denims, maar met het zo kenmerkende spelplezier en vooral de hyper-energieke performance van Mirjam Sieben (toch een van Nederlands meest charismatische frontvrouwen), is géén wedstrijd voor The Dirty Denims bij voorbaat al gewonnen. Gelukkig maar, want die energie en dat spelplezier da’s toch The Dirty Denims’ voornaamste troef!

En omdat niet alleen de band (en het Lowlands-publiek) meer wil, maar wij ook, is er nog ruimte voor een paar toegiften. Een toegift die jongste fan Thomas mag uitkiezen. En daarom knallen The Dirty Denims er uit met “Hit Me With You Best Shot” en (Thomas’ keuze) AC/DC-cover “Highway To Hell”. En daarmee beloofde die nieuwe albumtitel niks wat de band vandaag niet waar gemaakt heeft. The Dirty Denims zijn Back With A Bang!