Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 7 december 2024

Scroll to top

Top

The Galactic Lo-Fi Orchestra – Pocket symphonies for the painfully alone

galactic
Guido Segers

Review Overview

Score
8
8

Opbeurend

The Galactic Lo-Fi Orchestra vertelt fijne verhaaltjes in Lo-Fi.

Te midden van alles wat in de wereld gebeurt, komt er ook gewoon nieuwe muziek uit. Zo bracht het Eindhovense The Galactic Lo-Fi Orchestra een nieuwe langspeler uit getiteld ‘Pocket symphonies for the painfully alone’.

De band is het geesteskind van ADHD-muzikant Michel Geelen, die eigenlijk de plaat in zijn uppie in elkaar wist te zetten. Live is er wel een hele band bij om het neer te zetten. De titel lijkt een vette knipoog te zijn naar lo-fi held Owen Ashworth en zijn artiesten nom de guerre casiotone for the painfully alone.

In tegenstelling tot die referentie is het geluid een stuk opbeurender. Energiek en vol vitaliteit weet Geelen een lo-fi rock album neer te zetten, met meer dan genoeg pakkende nummers. Soms is een nummer ook gewoon lekker ingetogen, zoals ‘Almost doesn’t count’, met een lieflijk stukje piano en een rammelende gitaar. Een tikje melancholisch, maar altijd met een knipoog, zingt Geelen over net niet momenten.

Gebruik makend van de troebele geluidslagen, weet Geelen songs te laten ontluiken in stromen van muziek die elkaar soms contrast bieden en soms tot een riviertje samenkomen, zoals het fijne ‘Where are my friends’. Wollige synthesizer deuntjes met een vervormd stuk stemgeluid klinken wat koddig, maar ook oprecht. Dat is vooral de kracht van The Galactic Lo-Fi Orchestra, het plezier en de authenticiteit van de muziek.

De plaat wordt op 28 november in Popei gepresenteerd.