Vanavond is voor veel bezoekers toch een beetje nostalgie natuurlijk. Met acts die vooral populair waren in de jaren negentig, de gloriedagen van labels als Epitaph en Fat Wreck. Een groot deel van het publiek bestaat dan ook uit mannen van rond de veertig met baarden en petjes. Gelukkig zijn er ook nog wel wat jongeren te vinden. Een teken dat dit soort muziek nog niet dood is. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de kleine zaal van de Effenaar nagenoeg vol is. Er heerst een gemoedelijke sfeer waarbij de bar het goed druk krijgt.

Tekst: Jochem van der Steen | Foto’s: Bram van Dal

Belvedere, de skatepunk band uit Calgary met boegbeeld gitarist/zanger Steve Rawles heeft er vanavond duidelijk zin in en opent met verve. Steve oogt nog steeds als een blij kind op het podium, net zoals back in the day. Dat enthousiasme werkt aanstekelijk. Hoewel punkrock, zitten deze nummers toch wel wat ingewikkelder in elkaar dan de ouderwetse drieakkoorden punk van een Ramones. Spelen kunnen de heren nog steeds zo blijkt.

Natuurlijk is er nog wat ruimte voor wat humor, zoals een kleine sneer naar hun regionale hockeyploeg die al jaren geen kampioen heeft kunnen worden. Over kampioenen gesproken: net wanneer ik me afvraag waarom deze mannen met hun toch aanstekelijke nummers bij lange na niet de populariteit hebben gehaald van Bad Religion coveren ze ‘Do What You Want’ van die band. Ik kan dan niet ontkennen dat die band gewoon net iets catchier en krachtiger klinkt nog. Neemt niet weg dat een solide optreden is neergezet waarbij getoond wordt dat niet alleen nostalgie dit een mooie opener maakt.

De elfde van de elfde hebben we net achter de rug, maar The Mad Caddies doen het feestje op hun eigen manier nog een beetje over. Met ska-punk waar de twee blazers toch een beetje de overhand hebben denk je toch al gauw aan een dweilorkestje. De mannen uit Solvang, Californië laten er vanaf het begin of aan geen twijfel over bestaan. Ze zijn er om een dansfeestje te starten. En inderdaad, de voetjes in de zaal gaan van de vloer. Van langzaam heupwiegen, hoofdknikken tot een kleine moshpit in de voorste gelederen.

Voortdurend is er een dikke knipoog te vinden in het optreden, zo horen we een stukje van Star Wars’ ‘Imperial March’ uit de blaasinstrumenten komen halverwege een nummer. Green Day cover ‘She’ wordt aangekondigd als Belvedere cover. Ondanks die grapjes houden ze het tempo er lekker in, bijvoorbeeld door een set van vijf nummers zonder pauze die ze opdragen aan de papa’s en mama’s in de zaal. Met populaire nummers als ‘Road Rash’ en ‘Villains’ heb je ook niet veel meer nodig om de zaal te enthousiasmeren.

De heren verlaten slechts kort het podium aleer terug te keren voor een flink aantal nummers als toegift. Vooral de polka van ‘All American Badass’ zorgt daar voor feestvreugde.