Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

| 9 september 2024

Scroll to top

Top

The Mighty Ya-Ya – Magnum Sonus

The Mighty Ya-Ya – Magnum Sonus
Guido Segers

Toch merkwaardig hoe een klassiek geluid toch zo vers en pakkend kan klinken. Daar weet The Mighty Ya-Ya zeker meer van. Op Porcupine Records kwam vroeg dit jaar hun tweede langspeler uit vol met dampende bluesrock, die je gewoon niet uit je hoofd gaat krijgen. De schijf heet ‘Magnum Sonus’ en we luisterden er eens goed naar.

Het viertal omschrijft zichzelf als een vierkoppig beest met alle juiste onderdelen. Zichzelf omschijven doet de band met een aantal vragen, zoals ‘Wat als Santana in 1971 bij Black Sabbath was gaan spelen?’ of ‘Wat als Johnny Cash de lead zanger van Led Zeppelin was?’. Daarmee verwijzen de heren terecht naar bands die blues omzetten naar rock, iets waar de The Mighty Ya-Ya naar teruggrijpt.

Blues maken is zoiets als Italiaans koken. Niet te veel ingredienten, maar wel van top kwaliteit en die in de juiste balans brengen. Dan krijg je iets waar je geen genoeg van krijgt. Opener ‘Something Real’ is zo’n gerecht met een stomende ritme sectie en het gevoel van dreiging dat aan de Stooges doet denken. Nu is de blues ook niet weg te denken uit de muziek van Eindhoven Rockcity. Denk aan platen als die van Woody & Paul, maar natuurlijk ook de godfather van de blues Bertus Borgers die nog steeds welig tiert. Zo ook hier, waar vooral die ritmesectie echt als een huis staat. De harmonica mag ook frequent lekker soleren. Zonder harmonica geen blues natuurlijk.

“I know that a song can’t change the world, but still we got to try”, zingt frontman Louis van Empel op ‘Tell it like it is’. Wederom een soulvolle track, met een baslijntje wat lekker soepel overal tussendoor glijdt. Op Harmonica laat Aart van der Wulp zich gelden met een verrassende invullingen. De jankende AC/DC gitaren krijgen we gelukkig ook, inclusief stuwend ritme op ‘Your Dog No More’. Het blijft echter heel dicht tegen die blues aan schuren en dat geeft de repetitieve elementen in de songs zoveel warmte en gevoel.

Het geluid van The Mighty Ya-Ya gaat op één punt ver van de roots af en dat is de omvang. De band klinkt op plaat als iets wat écht op een podium tot zijn recht moet komen. Niks simpele akoestische optredens, het geluid van deze heren is electrisch en vol met gruizige distortion. Er zit een venijn in de muziek dat je blijft voorstuwen, blijft doorjakkeren. Stilzitten is er niet bij, dus op het podium kan het niet anders dan dat er een dansende massa toehoorder is.

Goed, soms klinkt het net wet te gepolijst. Iets te netjes, maar dat mag niet afdoen aan de fijne bluesrock van dit gezelschap. Aanrader, deze plaat!